Recensie Verwoest me door Nicole

Recensie Verwoest me (Touching Juliette # 1.5) van Tahereh Mafi

Waar het over gaat

Verwoest me speelt zich af tussen Vrees me en Breek me in. Deze 128 pagina’s tellende novelle wordt vanuit het perspectief van Warner verteld.

Terug op de basis is Warner, de meedogenloze leider van Sector 45, aan het herstellen van zijn bijna dodelijke schotwond. Na de ontsnapping van Juliette, Adam en Kenji moet hij er alles aan doen om zijn gezag terug te krijgen en de beginnende opstand onder de bewoners van Sector 45 te onderdrukken. Maar zijn obsessie voor Juliette wordt met de dag groter en het wordt zijn hoogste prioriteit om haar te vinden. Als Warners vader, de opperbevelhebber van Het Herstel, op de basis arriveert om de fouten van zijn zoon te corrigeren, wordt duidelijk dat hij hele andere plannen heeft voor Juliette. Plannen die Warner simpelweg niet kan toestaan.

Wat ik ervan vond

Toen ik Warner leerde kennen in het vorige deel, vond ik hem intrigerend. Er was iets met hem waardoor ik hem niet volledig kon haten. Ik was dan ook razend enthousiast toen ik eindelijk kon lezen wie Warner nu echt is en wat zijn beweegredenen zijn. We leren de meedogenloze en keiharde Warner van een andere kant kennen en op het einde voelde ik sympathie voor het monster. Hij zit enorm met zichzelf in de knoop en zijn kille hart van ijs lijkt langzaam te smelten. De manier waarop dit wordt geschreven, is ontroerend en indrukwekkend.

“Ik heb de reputatie opgebouwd van een koud, gevoelloos monster dat voor niets of niemand bang is en nergens om geeft. Maar dit alles is vreselijk misleidend. Want in werkelijkheid ben ik niet veel meer dan een lafaard.”

Warner heeft als kind nooit liefde en genegenheid ervaren en hem is nooit geleerd hoe je vriendschappen opbouwt of lief moet hebben. Als hij Juliette leert kennen, verandert er iets in hem en hij heeft geen idee hoe hij ermee om moet gaan.

                “Vriendschap is iets wat ik nooit heb ervaren. Niet als kind en niet zoals ik  nu ben.

Behalve.

Een maand geleden ontmoette ik de uitzondering op deze regel.”

Beetje bij beetje wordt de meedogenloze killer uit Vrees me ontrafeld en er blijft uiteindelijk iets heel anders over. Zijn beweegredenen om Juliette die vreselijke dingen aan te doen, worden uitgelegd.

               

“Steeds daagde ik haar uit, speelde ik met haar gevoelens. Ik wilde het echte meisje leren kennen, het meisje dat achter de angst gevangenzat.”

De fragmenten uit het notitieboekje van Juliette gaven een mooie draai aan het verhaal en de manier hoe Warner reageerde als hij iets van haar gelezen had, sloeg in als een bom. Zijn emoties werden op een rauwe en pure manier beschreven en bezorgden me meer dan eens een brok in mijn keel.

Na het lezen van dit, naar mijn mening veel te korte, boekje, is het onmogelijk om Warner nog te haten. Gek, maar ook bijzonder, hoe een auteur zo met je gevoelens kan spelen en ze kan beïnvloeden.

Ik kan niet anders dan ook dit boek vijf crosses geven!