Recensie All The Bright Places door Vincenzo

Recensie All The Bright Places van Jennifer Niven

Heel veel goede reacties, waaronder mijn beste vriendin. Al die tijd durfde ik het niet op te pakken, omdat ik bang was dat hij mijn verwachtingen niet zou voldoen. Toch is het gebeurt. Was het toch de moeite waard?

Theodore Finch is gefascineerd door de dood en wil een einde aan zijn leven maken, maar elke keer gebeurt er iets waardoor hij het toch niet doet.
Violet Markey telt de dagen af tot haar diploma-uitreiking, zodat ze het bekrompen stadje waar ze opgroeit voorgoed achter zich kan laten en niet langer geconfronteerd hoeft te worden met de pijnlijke herinneringen aan haar gestorven zus.
Wanneer Finch en Violet elkaar op de rand van de hoge klokkentoren op school ontmoeten, is het niet helemaal duidelijk wie wie redt. Maar vanaf dat moment groeit er iets van vriendschap tussen hen. Langzaam maar zeker geven ze hun geheimen aan elkaar prijs: Violet ontdekt dat Finch niet de enge freak is waar iedereen hem voor houdt en Finch leert Violet weer van het leven te houden. Violet bewaart Finch' geheim angstvallig, maar kent zij wel al zijn geheimen?

Op het begin had ik wat moeite met de schrijfstijl van Jennifer. Voor mij waren de beschrijvingen iets TE letterlijk, waardoor ik af en toe even moest nadenken.
Dit zorgde er vaak voor dat ik stukken opnieuw moest lezen omdat ik het niet begreep. Langdradig, dat is hoe ik dit boek noem. Verder heb je de twee hoofdpersonages.
Finch, de crush van bijna iedereen die dit boek heeft gelezen. Nou, van mij niet. Ik vond hem verschrikkelijk. Hij zeurde heel veel en het speelde zich steeds opnieuw af in zijn hoofdstukken. Ik vond hem erg irritant. Door het hele boek heeft hij de zelfde gedachten. En ik weet dat hij depressief is, maar ik heb wel meerdere boeken gelezen met depressie als thema maar deze viel erg tegen.
Violet vond ik daarentegen wel heel erg goed. Zij sprak mij erg aan en haar geschiedenis vond ik erg interessant. Dit is ook de enige reden waarom ik het boek toch 3 crosses geef. Het verhaal vond ik niet zo heel sterk en af en toe een beetje zeurderig. Toen ik het boek uithad was mijn eerste gedachte “wat zou ik nu eens gaan lezen?” terwijl ik normaal erover na zou denken.
De rating stond bij mij al bij de laatste 50 pagina’s vast, wat ik wel erg jammer vind. Ik had hoge verwachtingen van dit boek en dat heeft hij jammer genoeg niet waar gemaakt. Maar dat kan altijd gebeuren. Iedereen heeft wel een boek wat hij wat minder leuk vind.
Dus Violet Markey mag blij zijn met de 3 crosses, want voor mij is dat voldoende.