Recensie Anna K. door Nicole

Recensie Anna K. van Jenny Lee

Waar het over gaat

Anna K. is zeventien jaar oud en staat aan de top van de Manhattan en Greenwich society (alhoewel haar paarden en honden voor haar op nummer 1 staan). Alexander W. is haar perfecte, ietwat saaie vriendje, en haar strenge Koreaans-Amerikaanse vader is haar hele leven al trots op haar geweest. Ze lijkt het dus allemaal perfect voor elkaar te hebben.

Terwijl haar vrienden het moeilijk hebben met hun alledaagse tienerlevens, lijkt Anna er altijd boven te staan. Totdat ze 'graaf' Alexia Vronsky ontmoet op Grand Central. Hij is een beruchte playboy die al jaren van kostschool naar kostschool hopt en slechts voor zijn eigen plezier lijkt te leven. Op papier is hij het tegenovergestelde van Anna. Maar vanaf hun ontmoeting wordt alles anders...

Alexia en Anna voelen zich onvermijdelijk tot elkaar aangetrokken en Anna moet beslissen hoeveel van haar leven ze op wil geven om met Alexia verder te gaan. Maar dan dreigt een schokkende onthulling hun relatie te vernielen en wordt Anna gedwongen zich af te vragen of ze zichzelf überhaupt wel écht kent...

Anna K. is een duizelingwekkend, buitengewoon en emotioneel geladen hervertelling van Tolstoys tijdloze Anna Karenina. Maar boven alles is het een verhaal over de ingrijpende én fantastische ervaring van een eerste liefde en het verhaal over een eerste gebroken hart.

Recensie Dit mag niemand weten door Emma

Recensie Dit mag niemand weten van Martine Kamphuis

“Het is hem echt. Ik zal niet per ongeluk de verkeerde neersteken”

Renske heeft het pas uitgemaakt met Wouter. Maar als ze opeens Iris, een van de populaire meiden van school, met Wouter ziet praten gaan bij haar de alarmbellen af. Is het omdat ze toch nog steeds iets voor Wouter voelt en/of vertrouwt ze Iris niet? Renske begint Wouter en Iris te volgen naar hun stiekeme afspraakjes om er achter te komen wat er precies aan de hand is.

Wouter wordt in de fietsenstalling van school aangesproken door Iris met de vraag om haar te ontmoeten op een bepaalde plek. Wouter denkt eerst in de maling te worden genomen, maar gaat toch naar de afgesproken plek toe. Daar ontdekt hij dat Iris graag met hem wel praten over haar privésituatie, omdat hij iets soortgelijks heeft meegemaakt. Na het gesprek besluiten ze om elkaar iedere week te ontmoeten op deze plek om hierover te praten. Wouter begint echter gevoelens te krijgen voor Iris en heeft het gevoel haar te moeten helpen en beschermen.

Iris haar ouders zijn gescheiden, haar vader is naar het buitenland vertrokken en haar moeder heeft na een tijdje een nieuwe vriend. Iris heeft het nog erg moeilijk met de scheiding en besluit Wouter om hulp te vragen. Ze ontmoet Wouter iedere week en vertelt over haar thuissituatie om het te kunnen verwerken.

Maar dan wordt er een man neergestoken door een scholier van de school van Renske, Wouter en Iris. De politie heeft de dader te pakken en probeert achter het motief te komen, maar het verhaal komt niet overeen met de andere betrokkenen.  Dan wordt er ook opeens een klasgenoot van de dader aangevallen en moet de politie gaan onderzoeken of deze twee aanvallen met elkaar te maken hebben.

Het boek begint vanuit het perspectief van de dader die in een verhoorkamer van de politie zit. Dit stuk wordt zo beschreven dat je als lezer totaal niet door hebt wie de dader is. Daarna komt als het ware een flashback na hoe het allemaal gelopen is. Hierin volgen we met name de drie hoofdpersonages vanuit hun perspectief. Af en toe krijgen we een klein perspectief van de vriendin van Renske en de vriendin van Iris. Door de perspectieven leer je de hoofdpersonages goed kennen. Je weet wat hun gevoelens en gedachten zijn en wat hun rol is. Er wordt veel best veel gewisseld in de perspectieven, en het verhaal was dan ook niet echt opgedeeld in hoofdstukken. Op een gegeven moment springt het verhaal weer even terug naar de verhoorkamer waar het boek mee is begonnen, dit wordt duidelijk aangegeven doordat er tralies licht gedrukt onder de tekst zijn afgebeeld en de tekst schuin gedrukt is. Ondanks de verschillende perspectieven vond ik het verhaal makkelijk te volgen.

Op een moment was ik echter even verward, maar dit komt volgens mij door een kleine drukfout. Het gaat hierbij over een what's app gesprek tussen Iris en haar vriendin, die in chatvorm is gedrukt. De tekst vakken zijn om en om gedrukt zodat je weet wie wat stuurt. Op een gegeven moment stuurt de vriendin van Iris twee berichtjes achter elkaar. Deze zijn echter niet onder elkaar gedrukt. Het tweede bericht verspringt naar Iris haar kant waardoor het lijkt alsof Iris het tweede bericht gestuurd heeft. Hierdoor verspringen ook de andere berichtjes en raak je even in de war met wie nu wat getypt heeft. Dit soort foutjes kunnen gebeuren en na even goed lezen heb je snel door hoe het precies zit en kun je zonder problemen verder met het verhaal.

Verder is er in dit boek bijna geen worldbuilding. Er wordt weinig vertelt over de stad, school en omgeving waarin het verhaal zich afspeelt, maar dat heeft dit verhaal ook niet nodig. Het was gericht op de personages, hun gedachten, gevoelens en hun onderlinge relatie en dat waren ook de belangrijkste aspecten voor het verhaal. Op een gegeven moment had ik al snel door wat er precies aan de hand was. Zelf vind ik het niet zo erg als een boek voorspelbaar wordt, omdat dit iets zegt over de schrijfstijl van de schrijver. Namelijk dat je als schrijver het verhaal zo geloofwaardig hebt geschreven dat lezers de juiste conclusie kunnen trekken. Martine weet echt je aandacht te trekken in dit boek en ik kon het boek dan ook moeilijk weg leggen. 

Ik geef dit boek 4 crosses!

Recensie Meester Legende

Recensie

Meester legende

Stephanie Garber

‘’ Legende heeft u uitgekozen, om een spel te spelen dat uw leven zal veranderen. Uw reis begint tijdens het bal van fortuin op kasteel Idyllwild. Het spel begint officieel op middernacht, op de 30^ste dag van het Groeiseizoen, en eindigt bij zonsopgang op Elantinesdag. ‘’

Verrast!

Dat is het eerste wat bij mij te binnen schoot toen ik begon met lezen. Je krijgt in de eerste paar pagina’s een terugblik op Donatella toen ze kleiner was en voor het eerst in aanmerking kwam met de kaarten van Fortuin, daarna waar deel 1 stopte gaat het nu gelijk weer verder, en dat vond ik prettig, meestal is dit iets wat in een vervolg deel niet gauw gebeurd. Ik was er daarom ook door verrast, maar het was een erg fijne verassing. In deel 1 stopt het verhaal bij Scarlett en Julian echter in dit deel gaat het verhaal verder bij Donatella. Je merkt dan ook vooral dat het verhaal op haar gericht is.

Donatella, you go girl!

Wat me vooral opvalt is dat het verhaal geschreven is vanuit Donatella. Dit vind ik erg fijn want het vorige boek ging meer over Scarlett. Het was dus zeker erg fijn om nu ook Donatella te leren kennen. En ik moet je eerlijk toegeven. Ik ben van haar gaan houden. Ze is zo roekeloos eigenlijk en wil alles opgeven om een ander te redden, dit is niet altijd goed, maar ik vind het wel een heerlijke eigenschap voor een hoofdpersonage.  Ze is een vrijgevochten jonge vrouw met een eigen mening. Ze is sterk en komt voor haarzelf op. Dit heeft de schrijfster heel mooi neergezet, ze heeft absoluut een sterke en zelfbewuste vrouw neergezet.

Herhaling?

Ja dit moet ik helaas wel bekennen, ik vond het een herhaling van deel 1. Waarin Scarlett, in deel 1 het spel speelde en Donatella een andere rol had, en bijna niet aanbod kwam in het boek, was dit precies nu andersom. Donatella speelde het spel en Scarlett was op de achtergrond. Dit vond ik jammer ik had meer gehoopt dat ze samen zouden spelen om achter de identiteit van Legende te komen. Daarom hou ik mijn hoop ook op dat dit in deel 3 het afsluitende deel, ook gaat gebeuren zodat we de zusjes ook samen leren kennen.

Waardering

Dit is de eerste keer dat ik er moeite mee had om een boek, een ster te geven, een waardering dus. Want als ik naar het algemene boek kijk en het dan ga opdelen in het begin, het eerste deel en het eind, het tweede deel, komt dat niet overheen. Ik vond het eerste deel namelijk niet zoveel aan omdat het veel herhaling was, het was goed geschreven maar ik had toch het idee van dit heb ik al eens gelezen dit zou voor mij dus een 3 zijn. Maar deel 4 daarin tegen is heel anders. De stemming word anders en het spel word anders. Het word spannender en magischer en je gaat dieper op het verhaal in. Dit deel zou voor mij dus een 4 zijn. En dat maakt het lastig.

Mijn waardering

Ik heb toch een keuze moeten maken en heb besloten er tussen in te gaan zitten. Mijn waardering voor Meeste Legende is dus geworden * 3.5 van de 5 crosses *

Recensie De Wrede Prins door Vincenzo

Recensie De Wrede Prins door Vincenzo

“#1 New York Times bestsellerauteur” staat op de kaft van dit boek. Maar ben ik het er wel mee eens? 

Waar het boek over gaat  
Natuurlijk wil ik zijn zoals zij. Ze zijn prachtig, als zwaarden gesmeed in een hemels vuur. Cardan is nog mooier dan de rest. Hem haat ik het allermeest. Ik haat hem zo erg dat soms, als ik naar hem kijk, ik nauwelijks kan ademhalen.

Toen Jude zeven was, kwam er een vreemde man langs: een man met gekke kleren, puntige oren en een donderstem. Voor Jude wist wat er gebeurde, haalde hij een zwaard tevoorschijn en vermoordde daarmee haar ouders. Jude en haar zusjes moesten met hem mee, ver weg naar het elfenland Elfhame.

Tien jaar later is Jude een opstandige jonge vrouw. Ze heeft het zwaar in Elfhame: ze wordt gediscrimineerd om haar menselijke afkomst en soms zelfs bedreigd. De arrogante prins Cardan is het ergst van allemaal, dus waarom krijgt ze het altijd zo warm als hij in de buurt is? Het tij keert als Jude door Cardans broer, kroonprins Dain, wordt ingeschakeld als spion. Naarmate haar spionnentraining vordert, krijgt ze meer zelfvertrouwen en maakt ze nieuwe vrienden. Eindelijk lijkt ze haar plek te hebben gevonden. Maar in Elfhame is niets wat het lijkt, en wie hoog vliegt, kan diep vallen…

Mijn mening   
De wrede prins was het eerste boek wat ik van Holly Black heb gelezen. Het was een verhaal dat ik al een lange tijd op mijn tbr stapel had staan, maar omdat het alleen in het Engels was wilde ik er niet aan beginnen. Daarom was ik ook erg blij dat hij vertaald werd en kon niet wachten om eraan te beginnen!
Eenmaal begonnen was ik niet echt aangetrokken tot de schrijfstijl van Black.
Wat ik wel erg jammer vond! Maar het had wel een reden. In het begin krijg je een grote infodump die ik niet helemaal kon plaatsen. Er wordt ineens zoveel verteld over de wereld en hoe het is ingedeeld.
 Ik vond het niet echt fijn lezen. Het was naar mijn mening erg sloom.
Verder waren heel veel namen die ik niet allemaal kon onthouden. Hierdoor wist ik vaak niet over wie er gesproken werd. Daarom had ik in eerste instantie geen klik met dit boek, wat ik wel erg jammer vond!
Het was niet slecht, maar het wekte nog geen interesse op. Ik ben nu eenmaal iemand die van een vlot begin houd. Niet te langzaam en niet te veel informatie.

Buiten het feit dat het mij niet meteen aansprak wilde ik gewoon weten hoe het verder zou gaan. Jude is een fantastische personage waar je meteen een klik mee hebt. Ze voelt als een vriendin.
Zij was de reden waarom ik het boek toch een kans wilde geven. En wat een geluk! Op een bepaald moment gaat het verhaal een totaal andere kant op waar ik wel erg blij mee was! Het was zo spannend dat ik maar door bleef lezen. Ik moest weten wat er ging gebeuren – ook al was het twaalf uur in de nacht. De spanning werd zo lang vastgehouden dat je zeker een uur op het puntje van je stoel zat.
Het einde kwam zo onverwacht en zorgde ervoor dat ik toch erg benieuwd ben naar deel 2!

Rating   
Toen kwam het einde in zicht en kreeg ik paniek. Want wat voor een punt zou ik De wrede prins geven? Dat was een moeilijke keus voor mij. Waarom? Het is heel simpel. In het begin was ik niet al te fan van het verhaal. Zelfs een beetje teleurgesteld.
Het einde verdiend 5 crosses, dat is wel héél duidelijk. Maar hoe zit het met De wrede prins in zijn geheel? Het begin zou ik een 4 geven. Dus de vraag is welke beoordeling moet ik aan dit boek koppelen? Na lang nadenken en overleggen met andere ben ik er toch uitgekomen.
Ik geef De wrede prins 4 crosses en dat komt puur door de trage opbouw. Als ik alleen het einde moest beoordelen zou hij duidelijk weglopen met een 5.

Recensie Tiny pretty things

Recensie

Tiny pretty things

Sona Charaipotra en Dhonniele Clayton

‘’ Ballet is not just my profession , it is my life…. It is horrible for me to think that one day, i twill all finisch’’

Wauw!

Dat is het eerste woord wat er in mij op kwam na het lezen van dit boek. Wauw! Dit verhaal zit heel goed in elkaar. Maar ook de dingen die de meisjes elkaar aandoen om te winnen is iets waarvan ik weet dat het ook echt zo kan gaan. Het gevoel wat ballet met zich meedraagt, is hier heel goed beschreven waardoor je de emoties ook echt voelt tijdens het lezen. Dat dit verhaal is geschreven door twee auteurs merk je niet tijdens het lezen en dat is nog iets waar ik respect voor heb, dit moet goed op elkaar afgestemd worden om er 1 verhaal van te maken en dat is ze heel goed gelukt. Dus ja wauw beschrijft dit verhaal het beste.

Ballet is a serious thing!

Dat ballet een serieuze sport is heb ik zelf meegemaakt. Laat ik eens wat over mezelf vertellen wat jullie misschien nog niet wisten. Ik heb zelf aan ballet gedaan, en ja ik kan je vertellen de rivaliteit is er altijd en overal. Ook de blessures en alle lichamelijke pijntjes zijn echt. Ballet is niet zomaar een hobby het is sport. In dit verhaal komt dit heel erg naar boven. Je krijgt inzicht over hoe het is om bijna 24 uur per dag te dansen. Dat eist zijn tol. Dit boek zit zo goed in elkaar omdat dit gevoel en alle andere pijntjes en blessures zo goed worden opgepakt en beschreven.

Giselle, Bette en June  

Deze 3 meiden zijn de hoofdpersonen van dit boek. Ze hebben alle drie een eigen verhaallijn die om de beurt word vertelt in de hoofdstukken. Dit was in het begin verwarrend maar op een gegeven moment lopen de verhalen op elkaar door en word het samen een verhaal dat makkelijk te begrijpen valt. Deze meiden zijn geobsedeerd door ballet, en doen er alles voor om de top te behalen op elke mogelijke manier die je kan bedenken. De een door hard te werken de ander door zo gemeen te zijn dat meisjes het opgeven. Het einde levert daarom een spectaculair slotstuk waarop alles duidelijk word en de ergste actie ooit word uitgevoerd.

Wil ik een vervolg?

Ja zeker wil ik een vervolg. En als ik het goed heb komt dit er ook. Het verhaal is na mijn mening niet af, je weet niet hoe het afloopt en na de terugkeer op de allerlaatste bladzijde van een belangrijk persoon weet je gewoon dat dit het einde niet kan zijn. Dus ja ik kan niet wachten op het vervolg! En op de Netflix serie die waarschijnlijk in oktober uitkomt!

Waardering

Ik ben zo onder de indruk van het boek en hoe het is neergezet dan ik niet anders kan zeggen dan wauw! Mijn waardering voor dit verhaal is dan ook * 5 van de 5 crosses *

Door Danique

Recensie Vrees en Wraak door Nicole

Recensie Vrees en Wraak (The Orïsha Legacy #2) van Tomi Adeyemi

Waar het over gaat

Zélie en Amari hebben het onmogelijke voor elkaar gekregen: ze hebben de magie teruggebracht naar het koninkrijk Orïsha, waar Zélies volk – de maji – wordt onderdrukt door een wrede heerser. De krachten die daarbij vrijkwamen waren alleen zo groot, dat niet alleen zijzelf, maar ook hun tegenstanders hun magische krachten hebben teruggekregen.

Wanneer de koning zich opmaakt om Orïsha aan te vallen, probeert Zélie uit alle macht de maji te verenigen om te voorkomen dat ze onder de voet worden gelopen. Daarnaast is het van het grootste belang dat Amari haar recht op de troon behoudt. Met zoveel zware taken op haar schouders, weet Zélie niet of ze het gaat redden... 

Recensie Fandom door Emma

Recensie Fandom van Anna Day

Als liefhebbers van lezen reizen we in ieder boek af naar een nieuwe (fantasie)wereld, maar wat als deze wereld opeens je realiteit wordt? Voor veel lezers zal dit misschien een droom zijn die uitkomt, want wie heeft er nu niet gedroomd over zelf naar Zweinstein te kunnen gaan, of om op demonen te jagen als een echte schaduwjager. Maar wat als je verplicht wordt om binnen die wereld de rol van een van de hoofdpersonages op je te nemen? Zou je dan nog je eigen keuzes kunnen maken, of zou je je gedwongen voelen om de keuzes van het personage dat je speelt te volgen?

Violet is een enorme fan van het boek De Galgendans dat geschreven is door Sally King. Samen met haar vriendinnen Alice en Katie en haar broertje Nate gaat ze naar Comic Con, om daar de acteurs te ontmoeten uit de gelijknamige film. Op het moment dat ze de acteurs ontmoeten gebeurt er echter een bizar ongeluk waardoor ze alle vier het bewustzijn verliezen. Wanneer ze wakker worden, komen ze tot de ontdekking dat ze in de wereld van De Galgendans terecht zijn gekomen. Om terug naar huis, en dus hun eigen wereld, te kunnen keren moeten ze het verhaal zo goed mogelijk volgen en moet het verhaal zich in zijn geheel kunnen afspelen. Echter heeft hun komst in De Galgendans het verhaal verstoort en is een van de hoofdpersonages gestorven. Een van hun zal dus de plek van het hoofdpersonage in moeten nemen om het verhaal te kunnen voltooien. Violet, Alice en Nate weten als echte fans natuurlijk alles van het boek en de film af, maar ondanks hun zorgvuldige plan loopt niet alles zoals het zou moeten en komt hun leven op het spel te staan.

Op het begin van Fandom vertelt Violet in een boekpresentatie aan haar klas de grote lijnen van het boek de Galgendans. Hierdoor raak je als lezer dus bekend met het favoriete boek van Violet, waarin de rest van het verhaal zich zal afspelen. Ondanks de grote lijnen weet je hierdoor wel hoe het verhaal afloopt en dus ook wat Violet, Alice, Katie en Nate te wachten staat. Op een gegeven moment komen er ook bepaalde elementen in het verhaal na voren die voor mij als snel duidelijk maakte hoe ze in De Galgendans terecht waren gekomen. Ondanks beide weet Anna Day er dan wel zo’n draai aan te geven dat het boek wel interessant blijft en dat red dit boek wel, want het zorgt er in ieder geval voor dat je dit boek wilt blijven lezen. De personages waren niet heel boeiend en Violet kon op bepaalde momenten zelfs vervelend en gemeen, in mijn ogen, uit de hoek komen. Zo was ze erg jaloers op haar ‘American’s next top model’ vriendin Alice. In het boek staat beschreven dat ze beste vriendinnen zijn en daar mag jaloezie best een rol spelen, maar gewoon staan kijken hoe je beste vriendin een stuk haar van haar hoofd getrokken wordt, haar haar vervolgens met een mes te lijf wordt gegaan en bedreigd wordt met een vuistslag om wat tanden eruit te slaan, gaat mij iets te ver. Ondanks de voor mij wat negatievere puntjes bij dit boek, vind ik het wel een origineel verhaal en waren de twisten, en dan met name die op het laatste, goed genoeg om het boek toch aantrekkelijk en spannend te houden en te maken. Hoe het verhaal afloopt weten we nog niet 100% zeker want de vertaling van het tweede boek terug naar Fandom wordt in Juni 2020 verwacht.

Ik geef dit boek 3 crosses

Recensie Royals Rachel Hawkins

Recensie

Royals

Rachel Hawkins

“ Humilaty is royalty without a crown ‘’

Eigenzinnig

Eigenzinnig? Ja zeker, dit boek heeft personages met een hele sterke eigen wil. Maar ook personages die een hele sterke eigen mening hebben, die soms moeite hebben om samen te werken en moeite hebben met aanpassen aan situaties. Maar ondanks hun eigenzinnigheid leren ze uiteindelijk toch elkaar te waarderen, en zich aan te passen aan de situaties. De karakters zijn zo goed omschreven dat je gelijk een band krijgt met de personages, je voelt je aangetrokken tot hun. Je krijgt hoge verwachtingen en hoopt dingen voor personages, dingen die door hun eigen toe doen en eigenzinnigheid niet altijd goed gaan. Of te wel heerlijke personages die je al gauw erg gaat waarderen.

Nooit saai

Een ding is zeker, dit boek is nooit saai. Dat komt dan toch door de luchtige manier van schrijven. Het verhaal is zo neergezet dat de emoties je om de oren vliegen. Het ene stuk lach je zo hard dat er tranen aan te pas komen. En dan veranderd het zo snel dat je verdrietig word of juist heel boos. Daarmee merkte ik wel dat ik heel erg meeleefde met alle personages. De avonturen die er in verwerkt worden zijn ook fantastisch. Vooral Daisy vond ik geweldig het rebelse meisje dat zich moet aanpassen aan het koningshuis. Zij maakte dat dit verhaal nooit saai was, en dat er altijd wel iets gebeurde.

Miles en Daisy?

Ja dit koppel is toch wel het meest besproken van allemaal. 2 tieners die niks van elkaar willen weten, elkaar niet kunnen uitstaan en al zeker niet in 1 ruimte kunnen wezen. Ja dit was toch wel een bijzonder koppel. Stiekem vinden ze elkaar leuk, maar door alle vijandigheid komt dit niet naar boven. Daisy heeft niks met Miles zijn houding, Miles kan Daisy niet uitstaan. Als de twee uiteindelijk moeten nep daten begint er toch wel wat te spelen. Deze stukjes zijn zo goed beschreven, er gebeurd altijd iets waarvan je denkt nu gebeurd het. En dan gebeurd het juist niet en was ik zo teleurgesteld. Want waar ik op hoopte was dat deze twee uiteindelijk bij elkaar zouden komen. Want dit was toch wel het ultieme koppel in dit verhaal. En ja stiekem was ik een beetje jaloers, want Miles was het typische bad boy type waar ik stiekem altijd een beetje verliefd op word.

Conclusie

Het verhaal op zich zit goed in elkaar. Je leert heel rustig de personages kennen en hun verhaallijnen. Deze lopen ook goed in elkaar over. Er zit geen moment in dat iets onduidelijk is. De plaatsen worden goed omschreven en ook wie aan het woord was. Dit maakte dat het heel prettig was om te lezen. Verder zit er een goede inleiding, kern en slot in. Het verhaal word heel fijn geopend, het middenstuk is geniaal geschreven en er zit een goede afsluiting in waar je als lezer tevreden mag zijn.

Waardering  
Het is dan ook waarschijnlijk geen verrassing dat dit een goede waardering zou worden.
Mijn waardering; * 3 van de 5 crosses

Door Danique

*

Recensie Havenfall #1 door Nicole

Recensie Havenfall (#1) van Sara Holland

Een veilige plek tussen vier magische werelden. Een meisje dat belooft het te beschermen – tegen elke prijs.
 
Waar het over gaat

Diep in de bergen van Colorado ligt Havenfall, een plek waar eeuwenoude werelden met elk hun eigen magie samenkomen. De herberg daar beschermt iedereen die zijn toevlucht zoekt binnen de muren, en iemand die de vrede verstoort kan nooit meer terugkeren.

Maddie hoopt dat ze ooit de rol van Innkeeper erft van haar oom. Voor Maddie Marrow zijn de zomers in de herberg namelijk meer dan een kans om magie van dichtbij te zien. Havenfall is een ontsnapping uit de werkelijkheid, waar haar moeder in een dodencel zit en beschuldigd wordt van de moord op Maddies broertje. Havenfall is ook de plek waar ze verliefd werd op de knappe soldaat Brekken, uit de Fiorden-wereld.

Maar dan gebeurt er iets waar niemand ooit rekening mee had gehouden: er wordt een lijk gevonden, en de fragiele vrede van de herberg is daarmee onmiddellijk verstoord. Tot overmaat van ramp wordt Brekken vermist, is haar oom ernstig gewond, is er een levensgevaarlijk wezen ontsnapt en is Maddie plotseling verantwoordelijk voor de veiligheid van iedereen in Havenfall. Ze zal er alles aan moeten doen om de moordenaar op te sporen, zelfs als ze daarvoor moet samenwerken met haar mysterieuze collega Taya, die meer lijkt te weten dan iedereen denkt. Als er duistere geheimen aan de oppervlakte komen, wordt een ding duidelijk voor Maddie: niemand is te vertrouwen, en niemand is veilig.

De 4 verschillende manieren om de boeken van Cassandra Clare te lezen!

De 4 verschillende manieren om de boeken van Cassandra Clare te lezen!

Een aantal jaren geleden nam Cassandra Clare ons voor de eerste keer mee naar de wereld van de schaduwjagers. Ondertussen heeft ze verschillende boeken en boekseries in deze wereld geschreven en uitgebracht en is ze nog lang niet klaar met schrijven. Afgelopen maand heeft Cassandra namelijk het eerste deel van een nieuwe serie in de schaduwjager wereld uitgebracht. De Nederlandse vertaling zal nog even op zich moeten laten wachten, maar om deze release toch een beetje te vieren wil ik in deze blog aandacht besteden aan de manieren waarop de schaduwjager boeken gelezen kunnen worden. Want er zijn niet 1, niet 2, niet 3, maar 4 manieren om de boeken van de schaduwjagers te lezen!

Aangezien sommige boeken nog niet vertaald zijn naar het Nederlands en dus de Nederlandse titels nog niet bekend zijn, zijn de Engelse titels aan de lijst toegevoegd. Datums achter de Engelse titels zijn dan ook de publicatiedatums van de Engelse vertaling. Wanneer de boeken vertaald gaan worden in het Nederlands is helaas nog niet bekend. 

1. In volgorde van publicatie.

Normaal stopt een schrijver niet midden in het schrijven van een serie om aan een andere serie te beginnen. Cassandra dacht hier anders over en heeft midden in haar serie 'Kronieken van de onderwereld' het eerste deel van de serie 'de Helse creaties' gepubliceerd. Als schrijver ben je dan als het ware aan twee series tegelijk aan het schrijven. Dit kan voor de lezer soms verwarring opwekken tijdens het lezen. Zo kan een schrijfster bijvoorbeeld opeens een term, naam of plaats gebruiken die eerder niet is genoemd of uitgelegd in de serie die je aan het lezen bent. Dit omdat de schrijfster deze term, naam of plaats in haar andere boek, uit de andere serie die ze tussendoor heeft geschreven, heeft gebruikt en/of uitgelegd en daarna verder is gegaan met schrijven in de serie die jij op dat moment aan het lezen bent. Om verwarring te voorkomen, kun je als lezer dan ook het beste de volgorde van publicatie aanhouden. 

2. Op aanbevelen van Cassandra Clare

Met de serie ‘de Helse creaties’ heeft Cassandra Clare een serie geschreven die zich afspeelt voor "Kronieken van de onderwereld'. Maar met welke serie kun je dan als beste beginnen? Cassandra weet als schrijfster van de boeken natuurlijk als geen ander hoe haar boeken in elkaar zitten en welk boek je het beste als eerste kunt lezen voordat je in een ander boek van haar begint.

Cassandra komt dan ook met haar eigen volgorde van hoe je haar boeken het beste kunt lezen.

3. De volgorde van de serie aanhouden. 

Bovenstaande twee manieren zijn opzicht goed, maar kunnen ervoor zorgen dat je als lezer de rode draad van een serie kwijt raakt. Je leest immers series door elkaar. Daarnaast zul je telkens als je een boek hebt uitgelezen je checklist erbij moeten pakken om te checken welk boek je erna moet lezen. Met die gedachten in ons achterhoofd is de derde manier waarschijnlijk dan ook de makkelijkste manier om de boeken te lezen, namelijk gewoon de serie als geheel volgen. Hierbij beginnen we met de 'kronieken van de onderwereld', omdat dit de eerste serie is die gepubliceerd werd, daarna volgen de andere series op basis van publicatie van het eerste boek in de betreffende serie. Cassandra heeft daarnaast ook nog een paar op zichzelf staande boeken geschreven. Deze boeken kunnen op ieder gewenst moment gelezen worden. 

4. Chronologische volgorde

De laatste manier om de boeken van Cassandra Clare te lezen is op chronologische volgorde. Deze manier is er recent bij gekomen. Reden hiervoor is de publicatie van Cassandra's nieuwe boek 'Chain of gold' in de serie 'The last Hours'. Deze serie speelt zich namelijk af na de gebeurtenissen in ‘de Helse creaties’ en voor de gebeurtenissen in ‘Kronieken van de onderwereld’. En bevat dus flinke spoilers voor 'de Helse creaties' als je dit boek als eerste zou lezen.  

Let op!

Deze manier van lezen zorgt gegarandeerd voor spoilers van gebeurtenissen in andere boeken en kan er voor zorgen dat het verhaal soms moeilijk te begrijpen is. Deze manier van lezen wordt dan ook alleen aangeraden voor de die-hard fans die de serie graag nog een keer willen lezen. 

Een ander aandachtspuntje bij deze manier van lezen is 'The Shadowhunter’s codex'. Dit boek is een informatief boek dat voor meer diepgang en informatie dient. 'The Shadowhunter's codex' is namelijk een gids over de schaduwjagers wereld voor alle jonge schaduwjagers. Dit boek kan dus op ieder gewenst moment gelezen worden. 

Recensie; Stiefzus van Jennifer Donnelly

Recensie

Stiefzus

Jennifer Donnelly

‘’Het is de magie van een breekbaar, feilbaar schepsel, een schepsel dat in staat is tot zowel onuitsprekelijke wreedheid als immense goedheid. Het leef in ieder mens, klaar om ons te verlossen. Te transformeren. Te redden. Indien we de moed kunnen opbrengen om ernaar te luisteren.

Het is de magie van het menselijk hart. ‘’

Niet te missen

Dit boek kwam ik overal tegen waar ik ook keek, het wekte mijn nieuwsgierigheid. Toen ik een recensie exemplaar kon bemachtigen twijfelde ik er ook geen seconde aan, dit boek moest ik hebben.  Na het zien van de prachtige voorkant en de lovende woorden te lezen kon ik niet wachten om in dit boek te beginnen, ondanks mijn enthousiasme heeft het boek even op zich moeten wachten. Maar na een tijdje heb ik hem toch opgepakt en ben ik begonnen met lezen!

Wat een verhaal

Ik was erg verrast over het begin van het boek. Het las als een trein achter elkaar door. Maar het was anders dan verwacht. Allereerst begon het verhaal zoals we het allemaal kennen, en toen dacht ik huh maar dat was toch juist niet de bedoeling? Ondanks dat las het tot de eerste 70 bladzijden als een trein, daarna moet ik toegeven had ik moeite met oppakken. Ik heb ook even getwijfeld om verder te lezen. Waarom? Geen idee want wat ben ik blij dat ik heb doorgezet. Dit is een van mijn favoriete boeken 2020. Het verhaal zit goed in elkaar en heeft een geweldig en passend einde.

Was er een strijd? Ja zeker!

Als je het verhaal leest kom je erachter dat Lot en Fortuin al snel een weddenschap aangaan om Isabelle haar lot te veranderen, dit loopt uit tot een grote strijd met alle gevolgen van dien. Je raakt verbonden aan deze mensen en je kiest al gauw je kant, mijn kant? Fortuin, ik hoopte dat Isabelle veranderde en inzag dat schoonheid van binnen zit. De tweede strijd die er geleverd word is die van Isabelle zelf. Haar strijd met zichzelf. En dat was fantastisch om te lezen!

Isabelle

Wauw! Wat een karakter. Ik heb mijn mening over de stief zussen moeten bijstellen. Isabelle is zo een mooi persoon met zoveel vechtkracht en zoveel moed. In het begin was ik tegen haar omdat ik wist hoe ze was in het originele verhaal. Maar al gauw laat je dat los. Je gaat je inleven in deze Isabelle en ik kwam er al gauw achter, dat dit een heel sterk meisje is dat veel te voortduren heeft gehad. Ik vind haar transformatie fenomenaal, en vooral dat ze aan het eind inziet wat echt belangrijk is.

Conclusie

Een heerlijk boek. Een sterke verhaallijn met daarin sterke karakters. Je bouwt gauw een band met iedereen op. Als je goed leest merk je ook dat het feminisme er heel erg in verwerkt word. In die tijd was denken en doen mannen werk, en het is fantastisch te lezen dat deze twee zussen juist anders zijn, en dat ze erachter komen dat anders niet slecht is. Of te wel een goed verhaal dat goed is opgebouwd en zeker de moeite waard is om te lezen.

Waardering

Mijn waardering voor dit boek zal geen verassing zijn *4 van de 5 crosses

Door; Danique van der Heide 

Recensie Bloed en Beenderen door Nicole

Recensie Bloed en Beenderen (The Orïsha Legacy #1) van Tomi Adeyemi

Waar het over gaat

Ooit leefden er in Orïsha mensen met magische krachten. Tot een wrede koning besloot de magi, een minderheid met donkere huid en zilverwitte haren, te vervolgen. Zélie kan zich de nacht dat ze toe moest kijken hoe de handlangers van de koning haar moeder ophingen nog levendig herinneren. Sindsdien is magie een doodzonde en een donkere huid iets om op neer te kijken.

Tien jaar later krijgt Zélie de kans om de magie terug te brengen naar Orïsha. Met de hulp van een prinses op de vlucht, moet ze uit handen zien te blijven van Inan, de kroonprins, die vastbesloten is de magie nu voorgoed uit te bannen.

Gevaar ligt overal op de loer in Orïsha, maar het grootste gevaar schuilt misschien nog wel in haar groeiende gevoelens voor de vijand...