Dit boek valt officieel niet onder het YA-genre, maar net als de Hof van Doorns en Rozen en Glazen Troon serie, wordt ook dit boek massaal door YA-liefhebbers gelezen, daarom vond ik een recensie van deze adult fantasy hier wel op zijn plaats.
Waar het over gaat
Crescent City is een bruisende, moderne stad waar mensen en magische wezens op gespannen voet met elkaar samenleven. De stad strekt zich uit in zeven districten, van het knusse stadshart en chique woonwijken, tot duistere uithoeken en de beruchte markt waar van alles te koop is, van vers vlees tot smokkelwaar.
In de stad maken vier huizen de dienst uit. Bryce Quinlan – half mens, half Fae – behoort tot het huis van aarde & bloed, net als alle andere mensen, dieren, heksen en Fae. Samen met haar vrienden geniet ze volop van alles wat Crescent City te bieden heeft. Maar als de stad wordt getroffen door een wrede moord, komt er abrupt een einde aan haar zorgeloze leven. Bryce krijgt de opdracht de dader te ontmaskeren, samen met de beruchte huurmoordenaar Hunt Athalar. Maar hun verwoede poging het mysterie op te lossen, zet meer in beweging dan ze lief is.
De vorige twee series van Maas heb ik meerdere malen verslonden en pronken allebei op een eerste plek bovenaan mijn favoriete boekenlijst.
Je kunt je dan wel voorstellen dat ik lyrisch was toen ik hoorde dat er iets nieuws van haar kwam. Dit keer geen YA, maar een adult fantasy.
Al snel kwamen de recensies online en die waren heel wisselend. Mensen kwamen er moeilijk doorheen, mede door de enorme infodump in het begin. Dat, en de indrukwekkende dikte van het boek, zorgden ervoor dat het bij mij iets langer in de kast bleef staan dan eigenlijk de bedoeling was. Bij dit boek had ik het gevoel dat ik er echt de tijd voor moest nemen en niet even tussendoor kon lezen. Drie dagen geleden was dat moment en... She did it again…
Ja, er kwam redelijk wat informatie op je af in de eerste paar hoofdstukken, maar dit paste bij het verhaal en was nodig om het verhaal in te leiden. Vanaf de eerste pagina al was ik overtuigd. Maas is voor mij de koningin van de worldbuilding en het scheppen van personages die je onder de huid gaan zitten. Ik sloot Bryce meteen in mijn hart en daar kwamen er steeds meer bij.
Onbewust ga je dan toch vergelijken met haar andere boeken en gelukkig kwam haar typische schrijfstijl hier ook weer goed naar voren Als Maas een verhaal schrijft, gebeurt er iets magisch. Je wordt haar wereld ingezogen en het kost verdomd veel moeite om daar weer uit te komen. Je wordt onderdeel van de fantasiewereld die ze creëert en het echte leven wordt even op pauze gezet. Bryce is, net zoals Fyre en Aelin, een bad-ass hoofdpersonage die je laat huilen en lachen. Ik genoot met volle teugen van haar vlijmscherpe opmerkingen en brutaliteit. Maas zette stuk voor stuk krachtige personages neer die ieder op hun eigen manier in je hart kropen. Emoties werden zo heftig en intens beschreven dat het als een film aanvoelde, een film waarin je zelf een rol speelde. De rauwe romantiek spatte van de pagina´s af en diepgaande vriendschappen werden uitvoerig beschreven. Over het slotdeel kan ik heel kort zijn. Het was een explosie van gebeurtenissen en de laatste 100 pagina´s vergat ik bijna adem te halen.
Stoere heldinnen, sexy krijgers en gruwelijke schurken, Huis van Aarde en Bloed heeft het allemaal. Maas beschikt over magie, het kan niet anders. En ik hoop dat ze die magie nog heel lang met haar lezers wil delen.
Ik geef dit boek vijf gouden crosses met een grote strik eromheen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten