Recensie De Ademdief door Nicole

De Ademdief van Miranda Peters 

Dood de Ademdieven. Vernietig de magie. Verbreek de vloek. Dat is de levensmissievan de Jagers van Artames. Pas wanneer alle Aspiratar – mensen met een magische gave – zijn uitgeroeid, wordt een eeuwenoude vloek verbroken die Jagers laat sterven op hun twintigste verjaardag. Dat is de opdracht en dat is wat er zal gebeuren. Tenminste, in theorie. Want de Aspiratar weten al meer dan tweeduizend jaar uit handen van de Jagers te blijven. Thalia leidt samen met haar acht jaar jongere zusje Livia een nomadenbestaan, vanaf het moment dat de Jagers hun ouders doodden. Al vijf jaar lang geneest ze mensen en gaat ze tot het uiterste om haar zusje te beschermen. Maar wanneer ze op een avond Jager Quinn ontmoet en ze elkaar genade tonen, neemt haar leven een onverwachte wending en moet ze voor de zoveelste keer vluchten. Quinn zet de achtervolging in en is vastbesloten zijn fout recht te zetten. De Ademdief laat hem niet los en hij wil antwoorden, niet wetende dat dat nog meer vragen op zal roepen.

Alles waar ze in geloven en voor vechten blijkt namelijk niet zo zwart-wit als gedacht. Thalia wordt gedwongen samen te werken met Quinn om een onverwachte gezamenlijke vijand te verslaan, maar hoe moet dat als je geleerd hebt op niemand anders te vertrouwen dan jezelf? En wat als je als Jager gevoelens krijgt voor iemand die je uiteindelijk moet vermoorden om zelf een toekomst te hebben?

Mijn recensie

Ik heb enorm uitgekeken naar De Ademdief, mede doordat ik het hele schrijfproces van Miranda op Facebook belangstellend heb gevolgd. 

‘’Ik hoop dat je het in één adem uitleest’’, zei Miranda tegen me. Nou, dat is gebeurd hoor! 

Vanaf de eerste pagina van het boek werd ik het verhaal ingezogen en wilde ik blijven lezen. Het eerste hoofdstuk begon al meteen goed. Thalia werd achtervolgd door een Jager. Meteen dus al actie! Dit eerste hoofdstuk is bepalend voor de rest van het boek en houdt je aandacht vast.

De personages in het boek en dan met name Thalia en Quinn, worden heel goed uitgewerkt. Er wordt gelukkig veel aandacht besteed aan hun gevoelens en gedachten, waardoor je met beiden meevoelt. Vooral Thalia’s liefde voor haar zusje sprong er wat dat betreft uit. De innerlijke strijd die Quinn gedurende het hele boek met zichzelf voert, kwam heel goed over. Miranda wist de perfecte balans te vinden tussen actiescénes en rustmomenten, zonder dat het ook maar op enig moment saai werd. De vele details zorgen ervoor dat de lezer een goed beeld krijgt van de omgeving en ook aan uiterlijke kenmerken wordt aandacht besteed. De Ademdief zit vol verrassende wendingen en een erg goed en origineel plot. 

Het was een goede keuze om het verhaal zowel door Thalia als Quinn te laten vertellen. Dit werd nergens verwarrend, maar zorgde er juist voor dat we hetzelfde verhaal van twee uiterste kanten konden lezen. Dat zorgde voor een dynamiek die heel prettig was. Daarbij genoot ik van de spanning tussen Thalia en Quinn die hierdoor alleen maar werd versterkt. 

Het eind van sterk! Zo sterk dat ik Miranda bij deze smeek zo snel mogelijk door te schrijven aan het vervolg, want ik wil meer Thalia en Quinn!! 

Ik geef dit boek vijf crosses!