Recensie // Stille duisternis

 

  Stille duisternis 

Een mysterieus wolkendek verschijnt aan de hemel en hult de wereld in duisternis. De mensen in Vera's omgeving beginnen zich anders te gedragen. Nog even kan Vera genieten van dat wat ze het liefste doet: schilderen, het liefst bloemen. Maar die verwelken en de kleuren verdwijnen. En buiten dreigt gevaar.

De veranderingen in Vera's familie en vriendengroep eisen al haar aandacht op. Thuis lopen de dingen uit de hand, de wanhoop komt steeds dichterbij. En dan verschijnt de schim. Is er nog een weg terug naar het licht?

Personages:

Vera is in dit verhaal het hoofdpersonage, de sleutel tot alle antwoorden. Vera is een stil meisje, een beetje ingetogen en niet uitbundig. Het verbazingwekkende is dat ze zich omringd in een vriendengroep die daar niet aan voldoet, ze zijn totaal het tegenovergestelde wat het interessant maakt. Vera is verder een meisje dat niet echt aan zichzelf denkt en heel graag haar vriendin wil ondersteunen en plezier wil doen, waardoor je soms tegen het boek schreeuwde van Vera doe het niet denk aan jezelf. Het meest intrigerende karakter was de vader van Vera, hij is een man die weet hoe hij het wil en als dat niet gebeurd dan is hij niet de leukste, hij is verbaal erg sterk. Dit wordt van te voren niet verteld en dit vond ik daarom ook een aangename verassing omdat ik het niet had verwacht. De personages veranderen om Vera heen door de duisternis, en dit is een interessant stuk. Want in wat voor opzichten veranderen de personages, dit was namelijk kleiner dan verwacht waardoor het een soort zoek toch werd, langzaam aan in het verhaal worden de verschillen wel groter en dit was fijn, het zorgt voor duidelijkheid. Al met al goede karakters en een goede opbouw hiervan. 

Het verhaal:

Hier is waar het bijzonder wordt, dit is een verhaal met een concept dat ik nog niet eerder had gezien. De duisternis die in het verhaal optrekt is een die zeer intrigerend is en waar je meer van wilt weten want waar komt het vandaan. De inleiding was prima, je maakt kennis met Vera en je leert gelijk over haar favorieten dingen, ook de relatie tussen haar, haar ouders en haar vrienden komt al heel snel naar voren, het is een mooie inleiding tot de karakters. De kern zelf was soms wat traag maar zeker interessant, je leert meer over Vera haar leven maar ook meer over haar vrienden en de relaties die hierin meespelen. Er zitten dan ook soms wat heftige onderwerpen in, wat het verhaal zeer menselijk maakt. De afsluiting was voor mij het mooiste stuk, hier zat voor mij namelijk en boodschap in, namelijk hoe slecht de wereld ook is en hoe duister alles ook word, er is altijd een uitweg, altijd een lichtje waarin je, je herinnert, dat er altijd goed is. 

Ik had een ander verhaal verwacht, namelijk meer een fantasy, en dat is dit zeker niet. Maar het was ook goed het paste bij het verhaal en dat maakte ook dat het lezen leuker was omdat je de verwachtingen die je had aan de kant legt en je overlaat aan het verhaal. 

Schrijfstijl:

Heel gemakkelijk, het leest makkelijk weg en is ook niet heel moeilijk om te begrijpen. De schrijfstijl is niet per se beeldend te noemen, maar past wel ongelooflijk goed bij het verhaal. Het is mysterieus geschreven, en dat past heel goed bij het verhaal. Een goed debuut met een belovende schrijfstijl. 

Waardering:

Dit vind ik altijd het moeilijkst. Ik wil ook niet te laag geven vooral niet bij een debuut, maar ook geven wat het verdient, en dit verdient een 4 crosses review. Het is een origineel concept en een goed verhaal waar steeds wat in gebeurd wat je vasthoud.