Pagina's

vrijdag 15 januari 2021

Recensie // De gevallen koning

 De gevallen Koning



Jude is erin geslaagd om Cardan, de koning van Elfhame, aan haar wil te onderwerpen. Voor een jaar en een dag is hij slechts een marionet, terwijl Jude over zijn koninkrijk heerst. Meer dan ooit moet ze het hoofd bieden aan hofintriges, wisselende bondgenootschappen en aan de slinkse Cardan, die tot alles in staat is om zijn macht terug te krijgen. Dan slaat het verraad toe, dichterbij dan Jude had kunnen vermoeden. Als ze zichzelf en haar familie in leven wil houden, zal ze de verrader moeten ontmaskeren en haar gevoelens voor Cardan in bedwang moeten houden. Terwijl Jude al haar sluwheid inzet om te overleven, tikken haar dagen op de troon onverbiddelijk voorbij.  


Personages en het verhaal:


Wat me gelijk opviel is dat ik er even in moest komen, het was een lange tijd geleden sinds ik deel 1 las, en ik merkte dat ik moeite had met alle namen, ik heb dan ook even moeten spieken in deel 1 om dingen weer duidelijk te krijgen. Dit boek is eigenlijk op te delen in 2 delen. Het eerste deel bestaat voornamelijk uit namen, politieke spelletjes en meer dingen waar je echt even je aandacht bij moest houden, dit eerste deel las dan ook niet goed weg, en was voor mij geen goede inleiding, was het nood zakelijk? Ja dat wel, het werd er in het tweede deel wel duidelijker van. Wat ik vooral miste in dit eerste deel is de band tussen Cardan en Jude, want ja zij heeft macht over hem maar hoe gaat dat nu allemaal, ik heb het idee dat je daar te weinig van mee krijgt om ook echt een goed beeld van die relatie te scheppen. Om verder op de personages in te gaan, Madoc is in het eerste deel wat afwezig, maar is behoorlijk bijgetrokken naar de gebeurtenissen in deel 1. Locke blijft gewoon een vervelend jongetje die wil laten zien hoe geweldig hij is en het is jammer dat Taryn daar in trapt want ze verdiend beter dan dat. Een ander deel dat ik miste waren Vivi en Eik, dit had van mij meer mogen terugkomen in het verhaal, ze zijn er wel, maar ze mogen van mij meer op de voorgrond omdat het hele plan draait om Eik. De inleiding was dus niet zo, dan gaan we door naar de kern. Daar kwam gelukkig meer actie in en herkende ik ook weer de flow waar ik in zat bij boek 1 en daar was ik heel blij mee. Het einde was fenomenaal, je weet dat er leugens en plottwist komen maar dat ze op deze manier zouden komen had ik nooit bedacht. Heerlijk ik hou er van. Ik kan dan ook niet wachten om in deel 3 verder te gaan.

Schrijfstijl:

Deze is zoals bij deel 1 prima in orde. Het is prettig en op zich goed te volgen. Zoals ik al eerder zei was voor mij het eerste deel niet zo sterk dan het tweede, het ging daar met het schrijfwerk voor mij te vaak heen en weer tussen dingen waardoor het onlogisch werd. Dit kwam in het tweede stuk zeker goed terug en daar herken ik ook de stijl die mij zo aantrok in boek 1. Wat een heel goed voordeel is van Holly Black is dat ze geen ellenlange zinnen heeft waardoor het langdradig wordt. Meestal zijn ze mooi van lengte, met precies de goede lading, om het bijvoorbeeld spannend of grappig te maken. Dat ze kan schrijven is wel duidelijk in de stukjes waar de spanning zo groot is dat je op het puntje van je stoel zit, maar dat je soms ook hardop lacht. Dat is wat voor mij schrijven en een boek lezen is, het meeleven met personages.



Conclusie:
De gevallen Koning is een boek met veel plottwist en intriges. Maar wel een boek waar je, je aandacht bij moet houden. Dit boek eindigt met een cliffhanger die alles op zijn kop zet, en dat zorgt ervoor dat ik uitkijk naar het laatste deel, want dat moet geweldig worden met de beloftes die in dit boek zijn gemaakt. Ik geef dit boek dan ook 4 sterren niet zo hoog als het eerste deel maar zeker een boek dat ik niet snel vergeet.


Benieuwd wat ik van het eerste deel vond? Lees dan hier mijn recensie voor deel 1















Geen opmerkingen:

Een reactie posten