Recensie // Hij die niet bestaat door Danique

 

Hij die niet bestaat

De O’khani Kojvo groeit op onder het toeziend oog van zijn moeder op de Zoutsteppe. Ze leert hem jagen, voor zichzelf opkomen en zichzelf nuttig te maken in hun troep. Toch zijn er andere O’khana die het op Kojvo gemunt hebben. Iets dat alles te maken heeft met het verleden van zijn moeder. Wanneer er op een dag een groepje welpen uit de troep worden meegenomen heerst er onrust op de Zoutsteppe. Ook de band tussen Kojvo en zijn moeder Deneh wordt op de proef gesteld als de O’khana worden opgezocht door hun gezworen vijanden: de Mensen. Als jonge jager zal Kojvo de sturing van zijn leven in eigen handen moeten nemen, een beslissing die hem niet gemakkelijk af zal gaan. Hij begint aan een nieuw avontuur die hem uiteindelijk de verschrikkelijke titel van Kinderdoder op zal leveren. Maar waar heeft hij die wrede bijnaam aan te danken?


Personages en het verhaal:
De inleiding van dit boek is gelijk mysterieus. Je bent bij de prinses van Eudime en leest een stukje over een gevangen persoon. Dit zorgde ervoor dat ik gelijk in het verhaal zat, het maakt nieuwsgierig en zorgt ervoor dat je gelijk door wilt lezen. Het boek is opgedeeld in 4 stukken, elk stuk een deel van het leven van Kojvo. Je begint bij de welp. Dit stuk is vooral een blik op zijn jeugd en hoe het was als welp in de kuil. Het zorgde ervoor dat je Kojvo beter gaat begrijpen ( mits je het eerste deel hebt gelezen ) dit zorgde daarvoor ook voor sympathiek. Wat ik vooral een mooi stukje vind is over wat een naam nu eigenlijk betekend, je krijgt de noodzaak van een naam namelijk onder ogen en hoe belangrijk die eigenlijk wel niet is. Kojvo zelf is een personage dat langzaam aan uit zijn schulp aan het kruipen is en hierbij ook langzaam leert zijn eigen keuzes te maken los van zijn moeder. De persoonlijke ontwikkeling van Kojvo is heel groot, waardoor het een fijn personage is om te lezen. De kern van het verhaal, vond ik vooral erg mooi. Gebeurd er veel en is er veel spanning? Nee dat niet, maar het stoort geen enkele keer het leest namelijk heel mooi weg. Het einde is mijn favoriete stuk, en dat klink raar als je weet hoe die eindigt. Maar het geeft zoveel gevoel weer en ook zoveel betekenis over de naam De kinderdoder. Ik begrijp Kojvo nu velen malen beter. Een naam kan je maken of breken en dat is in dit verhaal heel erg aan de orde.


Schrijfstijl:
Eerder al heb ik benoemd, in een vorige recensie, dat ik de schrijfstijl van Valentijn heel erg mooi vond, maar vooral dat je merkte dat hij zekerder werd per bladzijde. Dit geld ook weer voor dit boek. De passie voor het verhaal en de personages spat ervan af wat ervoor zorgt dat je als lezer alert blijft en door wilt lezen. Het is een goede keuze geweest om dit verhaal te schrijven, het geeft meer duidelijkheid over Kovjo maar is zeker een toevoeging aan Voorbij het Wederwoud.


Waardering:
Goede hoofdpersonages en een prachtige verhaallijn. Goed schrijfwerk en een orgineel concept. In mijn vorige recensie vond ik het verhaal wat bekend voor komen en voorspelde ik dat Valentijn met deze novelle zich ging onderscheiden, en ja dat heeft hij gedaan! Oqoa had van mij nog iets meer uitgediept mogen worden, want wat houd dat hoofdpriesteres zijn nu precies in? Buiten dat om een pracht verhaal dat een hele goede toevoeging is. Complimenten! De vier crosses zijn dan zeker verdiend.