"Het is een vlot lezend boek, je vliegt zo door de pagina's heen, maar je moet je wel blijven concentreren en sommige kleine details in acht nemen."
Het eerste boek uit de Skin-trilogie van Alice Broadway met de titel 'Inkt' gaat over Leora die in een wereld leeft zonder geheimen. Elke gebeurtenis, al is het je eigen verjaardag tot diefstal of de geboorte van je kind wordt met een tatoeage vereeuwigd op je huid. Zo ging dat bij Leora's ouders, voorouders en een heleboel generaties daarvoor. Wanneer je overlijdt wordt er een boek gemaakt van je huid en deze wordt 'gewogen'. Oftewel er wordt gekeken of jouw boek waardig genoeg is om te mogen blijven bestaan of dat het wordt verbrand en je tot 'vergetenen' wordt gemerkt.
Het onderwerp tatoeages sprak mij in dit verhaal heel erg aan. Het feit dat er mensen zijn met speciale inzichten tot het lezen van de verhalen achter een tatoeage en dat Leora geïnteresseerd is in het worden van een 'inkter' zorgde ervoor dat het personage me aansprak. Af en toe had ik wel het idee dat ik iets miste in het boek. Het leek alsof er soms een pagina uit was gehaald of dat de diepere betekenis van het verhaal niet tot me door wilde dringen. De wereld leek af en toe een beetje on af, ondanks de plattegrond die voor in het boek zit en alles visueel maakt. Ik miste soms wat diepgang in bepaalde personages, maar...
Blijkbaar had Alice Broadway daar een reden voor. Ik las eigenlijk alleen wat Leora meemaakte, hoe zij over de dingen dacht en daarom ontwikkelde ik vanzelf een soort afkeer tegenover de 'blanco's'. Dit zijn mensen die zonder tatoeage worden geboren en in de rest van hun leven ook geen legale en verplichte tatoeages laten zetten. Maar hoe verder ik in het verhaal kwam, hoe duidelijker de boodschap van de auteur me werd. Het verhaal is niet zo zeer fantasy als ik had verwacht, en daarom zullen mijn verwachtingen ook niet helemaal uitgekomen zijn. Maar de boodschap die de auteur me achterliet over hoe verschillend mensen kunnen maar ook mogen zijn heeft me in de dagen na het lezen van het boek niet snel losgelaten.
Ik moest er dus even inkomen, maar halverwege en steeds verder naar het einde bleek het allemaal veel interessanter en intrigerender te zijn dan ik had verwacht. Het is een vlot lezend boek, je vliegt zo door de pagina's heen, maar je moet je wel blijven concentreren en sommige kleine details in acht nemen. Dan wordt de omslag van het boek je ook duidelijk die ik trouwens echt wel mooi gemaakt vind! Vier crosses voor dit boek daarom.
Blijkbaar had Alice Broadway daar een reden voor. Ik las eigenlijk alleen wat Leora meemaakte, hoe zij over de dingen dacht en daarom ontwikkelde ik vanzelf een soort afkeer tegenover de 'blanco's'. Dit zijn mensen die zonder tatoeage worden geboren en in de rest van hun leven ook geen legale en verplichte tatoeages laten zetten. Maar hoe verder ik in het verhaal kwam, hoe duidelijker de boodschap van de auteur me werd. Het verhaal is niet zo zeer fantasy als ik had verwacht, en daarom zullen mijn verwachtingen ook niet helemaal uitgekomen zijn. Maar de boodschap die de auteur me achterliet over hoe verschillend mensen kunnen maar ook mogen zijn heeft me in de dagen na het lezen van het boek niet snel losgelaten.
Ik moest er dus even inkomen, maar halverwege en steeds verder naar het einde bleek het allemaal veel interessanter en intrigerender te zijn dan ik had verwacht. Het is een vlot lezend boek, je vliegt zo door de pagina's heen, maar je moet je wel blijven concentreren en sommige kleine details in acht nemen. Dan wordt de omslag van het boek je ook duidelijk die ik trouwens echt wel mooi gemaakt vind! Vier crosses voor dit boek daarom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten