"Julie Israel laat hier het belang zien van het gevoel, maar ook van het belang om zelfs in de negatieve dingen te gaan zoeken naar iets positiefs."
De Happiness Index van Juniper neemt je mee door haar dagelijks leven. De dagen vanaf het moment dat ze haar zus is verloren. Maar op dag 65 begint alles pas echt, wanneer Juniper iets kwijt raakt. Iets wat een hele speurtocht in gang zet en Juniper met allemaal nieuwe mensen in contact brengt. Mensen die haar willen helpen, of mensen waarvan Juniper denkt dat ze haar hulp nodig hebben. Door elke dag weer voel je het verlies van Camilla terug op de pagina’s. Juniper is in het begin erg terughoudend en dit merk je echt in het verhaal. Stukje bij beetje krijg je te weten hoe zwaar het verlies is, maar ook hoe belangrijk haar herinneringen aan Camilla zijn.
Juniper vindt een vriend om herinneringen mee op te halen, een vriend om bij uit te razen, een vriend om zichzelf op te storten en te helpen. Ze probeert zichzelf te lijmen door anderen te lijmen. En elke dag weer geeft ze haar dag een cijfer. Je maakt haar mee op haar beste dagen en haar slechtste dagen. Haar index heeft me zo geraakt, aan alles dat ze meemaakt geeft ze een betekenis. Is het negatief of positief? En hoeveel invloed heeft dit op haar humeur en haar uiteindelijke cijfer? En kan iets negatiefs ook weer omdraaien naar iets positiefs? Julie Israel laat hier het belang zien van het gevoel, maar ook van het belang om zelfs in de negatieve dingen te gaan zoeken naar iets positiefs. En dat is nu dat belangrijke stukje dat je door de dag heen sleept en je weer nieuwe moed geeft.
Een van de mooiste quotes uit het boek is toch wel de volgende:
I carry Your heart with Me
(I carry it in my heart)
Wat er ook gebeurt, iemand zal nooit volledig weg zijn zolang jij diegene nog herinnert en herdenkt.
5 crosses voor dit prachtige, meeslepende verhaal van Juni!
Liefs, Rika
Geen opmerkingen:
Een reactie posten