IJs als Vuur door Minca

De ontwikkeling van hoofdpersonage Meira was veruit het sterkste en beste element in het verhaal.

IJs als Vuur door Sara Raash

IJs als Vuur is het spannende vervolg op Sneeuw als As van Sara Raash. In dit tweede deel komt
Meira voor een hoop meer problemen te staan dan in het eerste verhaal. De rollen zijn veranderd en ze moet een taak gaan en leren vervullen waar ze nog nooit mee te maken heeft gehad. En hoewel Winter uit Angra´s handen is bevrijd loert her volgende gevaar alweer op een afstandje.



Het sterkste punt van dit verhaal was voor mij de ontwikkeling die Meira doormaakt. Ze moet een balans zien te vinden tussen wie ze was en wie ze verwacht wordt te zijn. Deze strijd met zichzelf vond ik goed weergeven in de gedachtegangen van het hoofdpersonage. Haar beslissingen en uiteindelijke daden botsten vaak nog en dat zorgde niet altijd voor een even goede afloop. Maar dat zorgde ervoor dat ik als lezer echt mee kreeg hoe moeilijk Meira het op bepaalde momenten had.

Wat ik ook erg fijn vond was dat er om de twee of drie hoofdstukken een perspectiefwisseling plaats vond naar Mather. Hij speelde in het eerste boek een grote rol in Meira´s leven dat in het tweede deel zeer verzwakt. Dat vond ik erg jammer, want in deel 1 merkte je hoe goed die twee op elkaar waren afgestemd. En hoewel ik Prins Theron in het eerste deel een geweldige gozer vond, ben ik hem nog net niet gaan haten in het tweede deel. Wil je weten waardoor? Daar moet je zelf maar over beslissen als je het boek leest.

De actie en spanning bleven zeker in het begin van het boek een beetje uit, want er werd daar even meer tijd besteed aan het invullen van de omgeving en het vinden van bondgenoten in Primora. De plaatsen worden zeer nauwkeurig uitgewerkt en waren voor mij helder voor de geest te halen. Dit zorgde af en toe voor een zeer filmisch effect. Ook kwamen er veel nieuwe personages in voor waarvan de een iets beter werd uitgewerkt dan de ander. Maar gelukkig kwam ik er verderop in het boek achter dat de schrijfster daar meestal wel een goede reden voor had. Het einde is daardoor  precies zoals ik me het eerste boek kon herinneren, spannend, tragisch, duister en onvoorspelbaar.

Het boek kwam misschien een beetje langzaam op gang, maar dat was voor mij geen reden om het weg te leggen. Het einde was veelbelovend en ik kijk uit naar het derde deel dat eind deze zomer zal verschijnen. Vier crosses voor dit boek.