Een voorbeeld van een perfect evenwicht tussen spanning, vraagstukken en passie.
‘Levensbloed’ is deel twee in de First Life trilogie van Gena Showalter. De covers van de boeken zijn prachtig vormgegeven en het eerste deel vond ik geweldig, origineel en verrassend. Daarom wilde ik deel twee ook heel graag lezen. Hierin gaat het verhaal van Tenly Lockwood verder en ze komt erachter dat ze een belangrijkere rol in haar eigen leven en in het leven van vele anderen speelde dan ze ooit had gedacht. In dit boek leerde de strijd tussen Troika en Myriad beter kennen doordat ik vanuit Tenley getuige werd van alle gebeurtenissen en intriges die er plaatsvonden.
Voorheen wist Tenley niet goed bij welke van de twee rijken ze paste en dat zorgde ervoor dat ik als lezers ook twijfelde maar op een gegeven moment wist ik dat ik voor Troika zou kiezen. Ook Tenley krijgt ineens het inzicht om een keuze te maken, maar in Levensbloed vroeg ik me af of dit wel echt de juiste keuze voor haar was. Ze worstelde nog met de gebeurtenissen uit haar Eerste Leven, iets wat Troikanen juist niét zouden moeten doen. Daarnaast heeft ze zich door haar keuze tegen Killian gekeerd. Mede door al deze tegenstrijdigheden begon ik te twijfelen of Tenley wel op haar plaats was in het rijk dat ze gekozen had.
Daarnaast klopt de quote achter op het boek wel: ‘Spannend, filosofisch en betoverend’. Spannend is het verhaal zeker, Tenley moet vaker vechten voor haar leven dan in het eerste boek, en tevens ook voor het leven van veel van haar vrienden, ook al weet ze dat er zich een spion onder hen bevind. Door de dingen die ze allemaal hebben meegemaakt kan ze het niet verdragen om zich tegen een van hen te keren, ook al kan ieder van hen zich ineens tegen háár keren. Deze ontwetendheid en alle tegenstrijdigheden zorgen voor het filosofische aspect in het verhaal. Af en toe voegt dit een hoop meer diepgang in het verhaal en de personages, maar af en toe vroeg ik me af of al die afwegingen en bedenkingen niet wat veel van het goede waren en de vaart uit het verhaal haalde. Voor mij was er overigens een goed evenwicht gekozen door Gena Showalter hierin.
Het sterkste element in het verhaal vond ik de afstand en de spanning tussen Tenley en Killian. Doordat zij continu door anderen in de gaten worden gehouden, was het voor hen lastig om de juiste beslissingen te nemen wanneer ze eindelijk wel een keer bij elkaar waren. Deze momenten waren dan ook vol met passie voor elkaar, maar een bepaalde terughoudendheid waardoor ze nooit helemaal zichzelf konden zijn. Toneelspel en leugels niet uitgezonderd. Dit liet me steeds in het duister tasten of hun relatie wel ooit verder kon ontwikkelen.
Hoewel ik dit tweede deel niet zo goed vond als het eerste boek, verdient dit originele en intrigerende verhaal toch vier crosses.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten