"Magisch maar wel wat voorspelbaar"
Het verhaal begon gelijk spannend, misschien een beetje cliché (een verhuizing), waar Nadia direct een bijzondere en speciale jongen tegen komt na een auto-ongeluk. Nadia wist al een hoop van het ‘heks-zijn’ en haar toverkrachten, maar als lezer weet je nauwelijks hoe het werkt. Als er enkele hoofdstukken later dan ook daadwerkelijk magie wordt gebruikt, was het een beetje onduidelijk voor mij waar dit alles vandaan kwam. De uitleg volgde daarna pas, nadat ze aan een schoolgenootje haar toverkunsten heeft zien gebruiken. Daarna werd het wat duidelijker.
Er wordt ook gebruik gemaakt van perspectiefwisselingen. In het begin niet heel veel, maar later kon het per alinea veranderen. Dit bracht de andere, duistere kant van het verhaal wel in een helderder daglicht, maar hierdoor werd het verhaal voor mijn gevoel wel voorspelbaar. Ik wist al snel wat de tegenstander van Nadia van plan was, wie er wel en niet bij betrokken was en wie goed en slecht bleek te zijn. Als sommige perspectieven er niet in hadden gezeten had ik als lezer wat meer in het duister kunnen tasten en was het einde ook minder voorspelbaar.
Dit was overigens voor mij zo, misschien dat andere lezers dit anders ervaren. Het einde was wel spannend en een redelijke aanloop naar een vervolg, maar voor mij niet echt heel bijzonder. Ook de manier waarop de vriendschappen zich ontwikkelden waren voor mij een beetje onwerkelijk.
Wel leek het ene personage beter uitgewerkt dan het andere. Sommige waren goed doordacht, zoals Elizabeth, terwijl Verlaine een hele hoop met zich mee droeg, maar dat bleef voor mij een beetje op de achtergrond. Wellicht iets dat in een ander deel nog meer aan het licht zal komen.
Al met al een bijzonder en magisch verhaal, maar redelijk voorspelbaar door de vele perspectief wisselingen. Toch is het verhaal wel 3 sterren waard omdat ik het toch wel wilde uitlezen tot het einde. Ik hoopte op een plottwist en iets onverwachts, maar dit bleef uiteindelijk een beetje uit.
Er wordt ook gebruik gemaakt van perspectiefwisselingen. In het begin niet heel veel, maar later kon het per alinea veranderen. Dit bracht de andere, duistere kant van het verhaal wel in een helderder daglicht, maar hierdoor werd het verhaal voor mijn gevoel wel voorspelbaar. Ik wist al snel wat de tegenstander van Nadia van plan was, wie er wel en niet bij betrokken was en wie goed en slecht bleek te zijn. Als sommige perspectieven er niet in hadden gezeten had ik als lezer wat meer in het duister kunnen tasten en was het einde ook minder voorspelbaar.
Dit was overigens voor mij zo, misschien dat andere lezers dit anders ervaren. Het einde was wel spannend en een redelijke aanloop naar een vervolg, maar voor mij niet echt heel bijzonder. Ook de manier waarop de vriendschappen zich ontwikkelden waren voor mij een beetje onwerkelijk.
Wel leek het ene personage beter uitgewerkt dan het andere. Sommige waren goed doordacht, zoals Elizabeth, terwijl Verlaine een hele hoop met zich mee droeg, maar dat bleef voor mij een beetje op de achtergrond. Wellicht iets dat in een ander deel nog meer aan het licht zal komen.
Al met al een bijzonder en magisch verhaal, maar redelijk voorspelbaar door de vele perspectief wisselingen. Toch is het verhaal wel 3 sterren waard omdat ik het toch wel wilde uitlezen tot het einde. Ik hoopte op een plottwist en iets onverwachts, maar dit bleef uiteindelijk een beetje uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten