Recensie 'Toren van de Dageraad' door Nicole

Recensie Toren van de Dageraad van Sarah J. Maas

 

Toren van de Dageraad is het zesde deel in de Glazen Troon-serie.

Waar het over gaat

Dit deel van de serie is gewijd aan de reis van Chaol en Nesryn, naar de Torre Cesme. Het verhaal loopt gelijk op met het vorige deel Rijk van Stormen.

We lazen aan het eind van deel 4 dat Chaol en Nesryn de lange reis zouden gaan maken naar het machtige Zuidelijke Rijk Antica, waar de beste genezers van de wereld gevestigd zijn. Op dat punt vervolgt dit boek het verhaal.

Chaol en Nesryn gaan samen het avontuur aan, met twee doelen: Chaol’s rug laten genezen zodat hij zijn benen weer kan gebruiken en het vinden van bondgenoten voor de naderende oorlog tegen de Valg. Eenmaal aangekomen op hun eindbestemming, staat het tweetal heel wat meer te wachten dan dat en hadden ze van te voren nooit kunnen denken dat deze reis hun leven drastisch zal veranderen.

 Wat ik ervan vond

Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik er een beetje tegenop zag: een 624-pagina’s tellend boek dat alleen maar over Chaol zou gaan. Niet alleen omdat ik per sé moest weten hoe het met Aelin af zou lopen, maar ook omdat na het tweede boek in de serie Chaol onderaan mijn lijstje stond van favoriete personages. Laat ik vooropstellen, dat ik die mening na het lezen van dit boek, volledig moest bijstellen! Ik voelde het verdriet, de woede en de spijt die Chaol in zijn hart meedroeg en had oprecht met hem te doen. 

“Dus, Yrene Towers, als je vol wrok naar me kijkt zal ik je dat niet kwalijk nemen. Maar geloof me als ik zeg dat er niemand in Erilea is die mij meer haat dan ik mezelf haat.”

Waar in het begin de hoofdstukken worden afgewisseld tussen Chaol en Nesryn, maken we al snel kennis met nieuwe, bijzondere en veelbelovende karakters, die een hele grote rol zullen gaan spelen naar het eind van de serie toe.

De meesterlijke schrijfstijl van Sarah J. Maas wist mij eerder te betoveren tijden de Hof van Doorns en Rozen-serie, en ook weer in deze serie sta ik versteld van de emoties die zij op kan wekken bij de lezer door er alleen al over te schrijven. Zelfs in dit deel had ik geregeld kippenvel van top tot teen, tranen in mijn ogen en een glimlach op mijn gezicht, terwijl ik dat van tevoren niet had gedacht. Ondanks dat Aelin er niet in voorkomt, deed dit boek absoluut niet onder voor de rest van de serie.

Het personage van Nesryn werd verder uitgediept en evenals Chaol maakte ook zij een enorme ontwikkeling door en veranderde haar levenspad drastisch.

“Ja, ze woonde in Adarlan en diende het land en zou haar leven ervoor geven, voor haar familie die daar nog was, maar deze plek, waar haar vader ooit had gewoond en waar zelfs haar in Adarlan geboren moeder zich meer op haar gemak voelde…...Dit waren haar mensen.”

Ook in dit verhaal kwamen de nodige hartverwarmende momenten voor, de zenuwslopende plotwendingen en tenenkrommende spanning.

“Een glimp van schaduw en duisternis. Het achtervolgde haar. Joeg op haar. Het versnelde zijn pas om haar te grijpen, om haar af te snijden en haar het donker in te trekken.

Gezond verstand. Gezond verstand.

Ze kon gaan rennen, maar dan zou ze verraden dat ze het had gezien. Het zou toeslaan. Wat het ook was.”

Om antwoord te geven op de vraag die heel veel mensen zichzelf en/of anderen stellen, of dit boek niet kan worden overgeslagen: nee!! Dat is absoluut geen optie! Niet alleen om het mooie verhaal, dat zonde is om niet gelezen te hebben, maar ook omdat ook in dit boek zaadjes zijn geplant voor het volgende deel en personages zijn geïntroduceerd die in het slotdeel een belangrijke rol gaan spelen. Daarbij komt dat Toren van de Dageraad echt onderdeel uitmaakt van de serie en Chaol’s verhaal het verdient om gelezen te worden.

Het boek krijgt van mij 5 crosses.