Pagina's

donderdag 3 oktober 2019


Recensie 'Het Schaduwjaar' door Nicole 

Recensie Het Schaduwjaar van Kim Liggett 

Intens, gruwelijk, prachtig en indrukwekkend…..

Waar het over gaat
Alle meisjes van 16 jaar worden één jaar weggestuurd, om te overleven in de wildernis. Op die leeftijd zou hun levensgevaarlijke magie zich openbaren, die iedere man gek maakt. De meisjes in hun genadejaar worden gekenmerkt door een rood lint in hun gevlochten haren. De bedoeling van het ‘genadejaar’ is dat ze gedurende dat jaar hun magie verliezen, zodat ze gezuiverd kunnen terugkeren naar het district. In Het Schaduwjaar volgen we Tierney, die op het beginpunt staat van haar genadejaar.


Wat ik ervan vond
Het was onmogelijk om dit boek te negeren. Overal om me heen zag ik het opdoemen met de belofte dat het meer dan goed zou zijn en toen ik de vraag kreeg of het wilde recenseren, twijfelde ik dus niet. En maar goed ook, want dit boek is me onder de huid gaan zitten.

Laat ik voorop stellen dat het anders is dan alle andere boeken die ik ooit gelezen heb. Voor originaliteit verdient dit boek dan ook een dikke 10!
Het begint mysterieus en dat blijft het de eerste helft van het boek. Ik had geen idee welke kant het op zou gaan en de onvoorspelbaarheid triggerde me om het zo snel mogelijk uit te lezen.
Er wordt een wereld geschetst waarin je als vrouw niets te zeggen hebt en alleen maar goed bent om zoveel mogelijk zonen te baren.



“Ze heeft geen zonen gebaard. Al haar dochters zijn in de werkhuizen terechtgekomen. Haar baarmoeder is een kale, onvruchtbare plek. Ze heeft geen nut meer.”

Het bijzondere aan dit verhaal is, en dat zorgt mede voor het mysterieuze karakter, is dat niet bekend wordt in welke tijd het zich afspeelt. Dat zou het zelfs realistisch kunnen maken.

Tierney is een sterk personage dat een grote ontwikkeling doormaakt gedurende het verhaal. Ik miste de binding met haar wel een beetje, omdat haar personage en eigenlijk geen enkel personage grondig wordt uitgewerkt, zowel qua innerlijk als qua uiterlijk niet. Ik ervaarde dat niet als heel storend, maar het viel me wel op.

Het intense aan het verhaal zit hem in het onderwerp, dat niet, zoals ik verwachtte, over verleiding zou gaan, maar over het vrouw zijn in een keiharde wereld.
Het gruwelijke zit hem in de lugubere, niets aan de verbeelding overlatende, scènes die het verhaal een duister tintje geven.
Zo waren er wachters, die onder andere de taak hadden om de meisjes te begeleiden naar de plek waar zij hun genadejaar moesten doorbrengen. Om hen voor de magie van de vrouwen te behoeden, moesten ze iets opofferen.

“Ik zal nooit vergeten dat ik die middag naar het geneeshuis ging om mijn vader te zoeken, maar in plaats daarvan alleen Hans aantrof, liggend op een bed met een bloederige zak ijs tussen zijn benen. Destijds begreep ik het niet. Ik dacht dat er een ongeluk was gebeurd of zo. Maar hij was zestien, zoon van een vrouw uit een werkhuis. Hij had de keuze gekregen. Wachter worden of de rest van zijn leven op het land werken.”

               
Het prachtige kan ik niet verwoorden zonder daarmee spoilers weg te geven, maar laat ik het zo zeggen, dat zelfs in een wereld al deze, een mooie rol is weggelegd voor liefde en romantiek. Al had dat laatste wat mij betreft wat meer uitgewerkt mogen worden.
Indrukwekkend; het geeft je stof tot nadenken. Het is mooi om te lezen hoe hele verschillende vrouwen zich bij elkaar pakken en opstaan voor hun rechten.

De nuchterheid van Tierney zorgt ervoor dat je vaak denkt door te hebben hoe het zit, maar dan gooit haar twijfel alles weer door elkaar en heb je werkelijk geen idee waar het naartoe gaat.

“Maar ik weet wat ik zag. Ik weet wat ik voelde.
Zij kunnen het magie noemen.
Ik kan het waanzin noemen.
Maar één ding is zeker.
Er is hier geen genade.”

Toen ik in een andere recensie het woord ‘feminisme’ voorbij zag komen, werd mijn enthousiasme iets getemperd, maar je moet hier echt zonder vooroordelen in duiken. Het zal op iedereen een andere uitwerking hebben en al was het voor mij niet het allerbeste boek dat ik heb gelezen, het verdient absoluut een speciaal plekje.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten