Recensie Breek me door Nicole

Recensie Breek me (Touching Juliette # 2) van Tahereh Mafi

Waar het over gaat

Breek me is het tweede deel in de verslavende en meeslepende Touching Juliette serie.

Juliette en Adam zijn aangekomen in Omega Point, de ultrageheime locatie van het verzet. Juliette komt erachter dat zij niet de enige is met een bijzondere gave, al is die van haar veruit de gevaarlijkste. Buiten dat zij beschikt over een dodelijke aanraking, kan zij met haar kracht muren verpulveren en bakstenen fijnknijpen. Door een schokkende ontdekking over Adam, is het voor het koppel onmogelijk om nog bij elkaar te zijn en met heel veel verdriet, zet Juliette een punt achter hun relatie. Ze moet al haar focus leggen in het trainen en onder controle krijgen van haar krachten. De vader van Warner, de opperbevelhebber van Sector 45, heeft een aantal mensen van het verzet gegijzeld en Juliette is de enige die zijn eisen kan inwilligen. Met gevaar voor eigen leven, moet ze hem onder ogen komen. Alsof dat nog niet genoeg is, komt ze oog in oog te staan met haar grote vijand Warner, maar dan ontdekt Juliette dat de grens tussen haat en liefde veel te dun is. 

Wat ik ervan vond

Na het lezen van Verwoest me was ik heel benieuwd hoe het verder zou gaan met Juliette en ik begon dan ook razend enthousiast aan dit 448 pagina’s tellende tweede deel. Ik moet eerlijk bekennen dat ik een beetje teleurgesteld was. Het verhaal kwam veel te langzaam op gang en tot ongeveer de helft van het boek, bestond het verhaal alleen maar uit drama. Juliette heeft veel moeite met haar plek vinden tussen de bewoners van Omega Point en alle toestanden rondom de breuk met Adam heeft veel weg van een soap.

“Ik zit op de mat met mijn hoofd tussen mijn handen en probeer te bedenken wat er nog meer fout kan gaan. Ik vraag me af hoeveel fouten ik nog moet maken voordat alles eindelijk op zijn plek valt.

Als dat ooit als gebeurt.”

Pas als Warner weer in beeld verschijnt, wordt het interessant. Hun momenten samen zijn heel mooi geschreven met het notitieboek van Juliette dat hen verbindt. Ik begin Warner steeds leuker te vinden, terwijl ik dat nooit had gedacht. In Vrees me vond ik Adam fantastisch, maar dat wordt nu wel iets minder. Het eind van het boek maakt veel goed en de vaart zit er gelukkig weer goed in. Tussendoor kunnen we nog huiveren van een aantal schokkende ontdekkingen, maar het is duidelijk waar naartoe wordt gewerkt gedurende het verhaal. De drama eromheen maakt het verhaal realistisch, maar was veel te langdradig en had flink ingekort kunnen worden. Ik ben fan van Kenji en hij gaf Juliette geregeld een figuurlijke schop onder de kont en legde de vinger op de zere plek. Dit moest hij helaas wel veel te vaak doen.

“En ik zou het echt waarderen als je verdomme een keertje volwassen werd en ophield met rondlopen alsof de wereld op je enige rol pleepapier heeft gescheten. Omdat het dom is.”

Je merkt dat de schrijfstijl verandert naarmate Juliette ook verandert. Het gebruik van getallen is beduidend minder en ook de doorgestreepte gedachten zijn minder. Zo merk je dat Juliette sterker wordt en minder dingen denkt die ze niet zou willen denken. De ontwikkeling die ze doormaakt, is mooi om te lezen en de vriendschappen die ze sluit, zijn op een hele realistische manier neergezet. De beeldende schrijfstijl van Mafi is fijn omdat je alles intens meevoelt. Iedere aanraking die Juliette voelt, voel je zelf ook en de uitgebreide omschrijving van haar gedachten en gevoelens zorgt ervoor dat je je ondanks alles goed in haar kunt verplaatsen en met haar mee kunt leven.

Hopelijk pakt Mafi in de volgende delen de spanning weer op.

Het boek krijgt van mij drie crosses