De ballade van slangen en zangvogels
Ambitie motiveert hem.
Competitie drijft hem.
Maar macht kent een prijs.
Het is de ochtend van de boeteceremonie waarmee de tiende jaarlijkse Hongerspelen worden ingeluid. In het Capitool bereidt de achttienjarige Coriolanus Snow zich voor op zijn enige kans op roem en succes, als mentor in de spelen. Zijn ooit zo machtige familie heeft het moeilijk en hoe het hun verder zal vergaan, hangt af van Coriolanus' prestaties. Hij moet charmanter, slimmer en geraffineerder te werk gaan dan zijn medestudenten en zijn tribuut naar de overwinning helpen. Maar het zit hem niet mee. Hij krijgt de vernederende opdracht om mentor te zijn van de vrouwelijke tribuut uit district 12, het laagste van het laagste. Vanaf nu zijn Coriolanus en zijn tribuut verbonden door hun lot: iedere keuze die hij maakt kan leiden tot gunst of mislukking, zege of ondergang. In de arena zal worden gevochten tot de dood. Buiten de arena begint Coriolanus mee te leven met zijn tribuut… en moet hij kiezen wat hij belangrijker vindt: de regels blijven volgen of doen wat nodig is om te overleven.
Personages
Ja dat is een ding want wat een geweldige personages zaten hierin verwerkt. Laten we beginnen bij Coriolanus Snow. Tja wat ik van hem vind? Ja geen idee, is hij nu sympathiek, moet je medeleven hebben of is hij gewoon egoïstisch. In het begin had ik medeleven, want hij had het zwaar met zijn inkomen, maar was zo bezig dit te verhullen voor de rest van de wereld om de familienaam eer te doen. Toen ik dit las vond ik hem sympathiek, hij zorgde voor zijn familie en wou het juiste doen om te overleven. Ik ken de Snow alleen van de films en het beeld wat ik nu kreeg had ik toen niet. Maar langzaam aan veranderde zijn houding en zijn gedrag. Zijn tribuut was op eens alles voor hem en die zag ik niet aankomen, ik vond het een fijne ontwikkeling. Maar zijn gedrag werd langzaam aan anders en je moest goed lezen om hier achter te komen. Pas op de laatste, ik denk twee, bladzijden kwam voor mij zijn ware aard naar boven en dat is die van een egoïstische jonge die alleen aan zich zelf dacht, en toen kwam mijn beeld weer overheen met de film. Hij maakt een hele transformatie mee en die was erg interessant om te lezen.
Als ik naar de andere personages kijk, dan viel mij Lucy Gray ook heel erg op. Ook zij maakte voor mij een hele ontwikkeling mee, en ook een die ik niet zag aankomen. Je leert haar als lief, onschuldig meisje, dat vecht voor haar leven in de hongerspelen. Maar op het einde bleek het toch even anders in elkaar te zitten. Ik vind wel dat je met haar personage niet echt een goede afsluiting hebt, want niemand weet wat er is gebeurd met haar. Voor de rest waren het goede personages die goed waren uitgewerkt, ik had niet het idee dat er iemand achter bleef of dat je iemand niet goed leerde kennen dat is dus zeker heel goed gedaan.
Schrijfstijl
De schrijfstijl moest ik even aan wennen, maar dat kwam meer door de namen die werden gebruikt. Hier had ik in het begin moeite mee waardoor ik niet snel kon doorlezen. Gelukkig duurde dit niet heel lang en na 50 bladzijdes ging dit al beter. Wat ik bij Collins haar schrijfstijl heel prettig vond is dat het heel erg beeldend was. Waardoor ik de dingen exact voor me zag, en dit vind ik super fijn omdat ik dit ook graag zo lees ik wil een beeld hebben van wat ik lees. Verder vond ik de woordkeuze soms niet even fijn maar dat is meer mijn persoonlijke mening, het was voor mij soms iets te lang en te moeilijke woorden maar het was zeker niet onbegrijpelijk. Ik vond het een fijne stijl waar ik wel meer van wil lezen.
Het verhaal
Ja daar is eigenlijk maar een ding over te zeggen. Moest het echt zo een dik boek zijn? Ik denk dat er echt wel delen uit hadden gekund zodat het boek wat dunner was en het verhaal niet zo langdradig. Je moet me niet verkeerd begrijpen ik heb genoten van het verhaal, maar ik ben wel van mening dat het korter had gekund. Wat ik het sterkste vond aan dit verhaal is het einde. Dat zat erg goed in elkaar met wendingen die ik niet zag aankomen bij bepaalde personages. Dit is prettig want dan blijft het een verrassing. Voor de rest zat het verhaal ook goed in elkaar, in de inleiding wordt iedereen heel goed geïntroduceerd waardoor je de personen gelijk leert kennen. Ook de kern had zeker goede punten, zoals de hongerspelen zelf, en Coriolanus die zich hier doorheen worstelde. Een goed verhaal dat zeker een goede indeling had in de opbouw.
Wil ik de hongerspelen nu lezen?
Ja zeker wil ik dat! Zoals misschien mensen al weten ben ik zeer tegenstrijdig geweest in het lezen. Ik had namelijk nog nooit de hongerspelen gelezen. Veel mensen verklaarden me voor gek omdat ze dachten dat ik het niet zou begrijpen, maar voor mij leek het alleen maar logisch om eerst dit deel te lezen en dan pas de rest. Ik had de films gezien dus dat hielp heel erg mee. Maar ja na het lezen van dit deel en de schrijfstijl heb ontmoet wil ik zeker weten wel het volgende deel lezen.
Waardering
Voor mij was het een goed boek, met een mooi verhaal en fijne personages. Maar ook zeker een boek waar kleine verbeterpuntjes inzitten ik geef het daarom * 4 van de 5 sterren * omdat het niet perfect was voor mij maar wel goed genoeg om geen 3 sterren te krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten