De Goddelozen door Margaret Owen.
Als baas van de Kraaien weet Fie inmiddels wel dat je mensen met koninklijk bloed niet kunt vertrouwen. Ondanks dat hoopt Fie dat prins Jasimir zich aan zijn belofte houdt wanneer hij op de troon zit, want alleen dan zijn haar Kraaien veilig. Wanneer zwarte rook de plotselinge dood van koning Surimir aankondigt, zal Fie in actie moeten komen. Want als de meedogenloze echtgenote Rhusana de kroon bestijgt is geen enkele Kraai meer veilig. Koningin Rhusana beschuldigd de Kraaien van de dood van Koning Surimir en begint een kloppenjacht op Fie en haar Kraaien. De Kraaien zijn genoodzaakt onder te duiken en Fie zoekt wanhopig naar een manier om de Kraaien van de ondergang te redden. Kan ze rekenen op de hulp van Tavin en prins Jasimir?
Aan het einde van het eerste boek, de Genadigen, zagen we hoe Fie de rol van haar vader als baas van de Kraaien overnam. Aan het begin van de Goddelozen zien we hoe Fie moeite heeft met deze rol, ze is onzeker of ze het wel goed doet, twijfelt enorm aan zichzelf en is paranoïde. De groei die ze gedurende dit boek doormaakt is goed verweven in het verhaal en het einde van het boek. We leerde Fie kennen als een vurig en eigenwijs iemand, en dit is ze nog steeds, maar ze leert wel wanneer en hoe ze moet reageren.
Wat ik geweldig vond in het boek zijn de plagerijen en het sarcasme tussen prins Jasimir, Fie en Khoda. Samen proberen ze Rhusana van de troon te houden als leden van de opstand. Hierdoor groeit ook de vriendschap tussen Fie en prins Jasimir. Ondanks al het slechte wat er dreigt te gebeuren weet Margaret Owen het zo te beschrijven dat haar personages toch wel de ruimte krijgen om zich passend naar hun leeftijd te gedragen en een beetje plezier te hebben.
In de Goddelozen krijgen we ook een beter beeld van onze slechterik Rhusana. Waar ze in de Genadigen nog wat mysterieus bleef, krijgen we nu een diepere inkijk en zien we hoe angstaanjagend en macht hongerig ze werkelijk is en wat ze ervoor over heeft om aan de macht te komen.
Wat ik wel een beetje miste in het boek was de romantiek tussen Fie en Tavin. Er zijn maar enkele scenes, die bijna op een hand te tellen zijn, tussen beide en ook daar zijn ze op het begin wat voorzichtig in want ze hebben elkaar een maan niet gezien. Kort erna worden ze voor het grote deel van het verhaal gescheiden van elkaar, waardoor Fie begint te twijfelen aan Tavin en zijn liefde voor haar.
Margaret Owen legt de geschiedenis van de goden en hoe de krachten die ze in de wereld achter hebben gelaten manifesteren, heel uitgebreid en duidelijk uit. Hierdoor leren we ook nieuwe personages kennen. Eentje hiervan is Kleine Getuige. En ondanks dat ze een kleine rol heeft in het verhaal en alleen in het begin van het boek voorkomt, laat ze een blijvende impact achter.
De Goddelozen was voor mij meerdere malen beter dan de Genadigen. De uitleg over de goden en hoe ze hun krachten aan hun kast hebben meegegeven is wat ik miste in het voorgaande boek. Ook wordt het verhaal van koningin Rhusana duidelijk en komt ze meer op de voorgrond. Ondanks dat het boek alleen maar vanuit het oogpunt van Fie is beschreven, heb ik het idee de andere personages en hun gedachtegang ook veel beter te kennen. Het boek heeft me positief verrast en ik geef dit boek dan ook vier crosses!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten