Recensie // Koningin van de schaduw

Koningin van de schaduw

Iedereen van wie Celaena Sardothien houdt is van haar weggenomen. Toch dwingen de omstandigheden haar terug te keren naar Adarlan. Niet alleen voor wraak, maar ook om haar eigen koninkrijk te redden en de schaduwen uit haar verleden het hoofd te bieden. Hiervoor heeft ze geaccepteerd dat ze Aelin Galathynius is, de rechtmatige koningin van Terassen. Maar voordat ze de troon kan heroveren, moet ze vechten. Voor haar neef Aedion, een generaal die bereid is voor haar te sterven. Voor kroonprins Dorian, die vastzit in een onmenselijke gevangenis. En ze vecht voor haar volk, dat nu in slavernij leeft in dienst van een brute koning en wacht op de glorieuze terugkeer van hun koningin.


Personages en het verhaal:
Na alle actie die we in deel 3 hebben gezien start dit deel rustig. Hierdoor zit je niet gelijk lekker in het verhaal, je bent de actie gewend en die is nu opeens weggevallen. Er zit genoeg actie in het verhaal zelf, een minpunt is dat alles Aelin net iets te makkelijk afgaat op bepaalde punten. Dat vind ik jammer want er mag ook best eens iets fout gaan. Het begin zoals ik zei begon rustig. Hierdoor duurt het even voordat je er weer in zit puur omdat deel 3 met zoveel actie eindigde. Ik vond het wel prettig, dit zorgt voor een mooi evenwicht. Daarnaast zijn er niet veel nieuwe karakters dus komt er niks extra bij. Pas in het midden begint de spanning zich weer op te bouwen. Plannen worden gemaakt en deals gesloten. De heksen komen in dit deel ook meer naar voren en zorgde voor een mooie afwisseling. Je leert steeds meer over Manon en haar dertien en dit belooft nog wat voor deel 5. Wat heel realistisch wordt beschreven zijn de relaties onderling. Dat de relatie van Chaol en Aelin kapot is gegaan door bepaalde dingen word heel mooi omschreven en je voelt die pijn ook, dit maakte dat de personages toegankelijker waren dan het vorige deel. De relatie tussen haar en Rowan wordt prima omschreven maar de wending die het neemt is geen verassing. Een personage dat ik erg fijn vond tussendoor is Dorian. De demon in hem neemt soms het woord en dit waren mooie stukken waarin je informatie kreeg. Het einde was zeker voorspelbaar maar wel mooi. Aelin krijgt bondgenoten die ze niet had verwacht en dat zorgde voor een leuke twist. Ik ben benieuwd wat deel 5 gaat brengen.


Schrijfstijl:
Die is niet heel veel anders dan wat we gewend zijn. Het enige wat ik merkte is dat de relaties onderling wat beter beschreven werden dan hiervoor. Het is een beeldende stijl waarin je de dingen voor je ogen ziet gebeuren. Een minpunt wel is dat ze soms voorspelbaar schrijft en dit is jammer voor het verhaal. Daarnaast zit er denk ik nog wel wat ontwikkelingspunten in het beschrijven van gebeurtenissen. Het mag van mij met nog meer detail worden beschreven, maar dat is een voorkeurspunt van mij.


Conclusie:
Het is een prima deel in deze zevendelige serie. Ik heb ervan genoten, en las hem dan ook in 3 dagen uit. Was ik erg verrast? Nee dit niet, het was voorspelbaar. Het was een leuk boek om te lezen maar hij blies me niet weg zoals deel 1. Ik geef hem daarom 3 crosses.