Recensie // De ijzerprinses door Danique

 

De ijzerprinses

Meghan Chase moet haar belofte aan prins Ash nakomen en is nu de gevangene van de Winterkoningin. Dat Ash haar vervolgens in de steek laat, stelt haar diep teleur. Ondertussen dreigt er oorlog tussen het Zomerhof en het Winterhof, nadat de machtige Scepter van de Seizoenen verdwenen is. Meghan weet als enige dat de Scepter is gestolen door de IJzerfae, maar niemand gelooft haar. Kan zij, een halfbloed fae, Nimmernimmer van de ondergang redden?


Personages en het verhaal:
Wat we gelijk opviel is dat je dezelfde set personages hebt als in deel 1. Dit zorgt ervoor dat ik er gelijk lekker inzat. De inleiding sloot aan bij het einde van het eerste gedeelte van De ijzerlegendes en dit vond ik erg prettig, zo had je het idee niks gemist te hebben. Ik zat gelijk weer in het verhaal omdat ik vooral heel nieuwsgierig was naar het winterhof en hoe die in elkaar stak. Je leert ook deze omgeving via Meghan. Dit voelde goed maar het was niet erg geweest om ook eens vanuit Ash te kijken. Je weet nu namelijk exact wat Meghan heeft ervaren maar niet waar Ash was en hoe hij over bepaalde dingen dacht, dit is wel iets dat ik miste. Daarnaast vind ik ook niet dat er echt een karakterontwikkeling in zat voor de karakters, ze bleven voor mij heel vlak net zoals in het eerste boek. De kern was wel interessant maar eigenlijk een herhaling van deel 1, dit vond ik jammer gezien er zoveel meer uit had kunnen worden gehaald. Ondanks de herhaling bleef de spanning er wel inzitten. Mijn favoriete personage ook deze keer weer is Grimalkin, hij is lekker eigenwijs en heeft ook overal zijn mening over, hij zorgt ervoor dat er wat meer pit in het verhaal komt. Als we het einde naderen, nadert ook de grote oorlog, de keuzes die hierbij gemaakt zijn waren prima, het ging alleen soms te gemakkelijk waardoor het niet spannend genoeg was. De laatste paar zinnen bieden zeker een hoop mogelijkheden voor het vervolgboek, ik hoop alleen wel dat er dan minder herhaling inzit en dat we iets meer de diepte ingaan en dat het niet opper vlakkig blijft.


Schrijfstijl:
Hier zat niet veel verschil in, in vergeleken met het eerste deel. Je merkt wel dat er iets meer wordt ingegaan op de emoties en dan vooral die van Meghan zodat die niet meer overal heen vliegen. Maar daarbuiten om mag er echt meer diepte in worden gebracht. Julie heeft wel heel mooi weer de menselijke wereld in dit verhaal verwerkt, maar ook de technologische ontwikkelingen die we nu deze tijd natuurlijk allang kennen, dit was aangenaam om te lezen. Het leest vlot weg en is makkelijk geschreven maar het is geen hoogstaand verhaal.


Conclusie:
Een prima verhaal, met een prima schrijfstijl. Het is alleen jammer dat er zoveel herhaling inzit van deel 1. Er zit zeker potentie in voor het volgende boek en ik kan dan ook niet wachten om te zien hoe het verhaal zich gaat ontwikkelen en hoe het schrijven zich verder ontwikkeld. Ik geef het boek voor deze keer 3.5 ster, en dit alleen omdat het boek me deze keer gelijk pakte en dat deed deel 1 niet. Benieuwd wat ik van deel 1 vond? Klik dan hier voor de volledige recensie.