Recensie // De bedrogene

 

De bedrogene 

Nadat Hollis het koninkrijk Coroa is ontvlucht en de herinnering aan Silas achter zich heeft gelaten, probeert ze zich aan te passen aan het leven in Isolte. De warmte van de Eastoffes is hierbij meer dan welkom. Maar de rust die Hollis heeft gevonden zou weleens verstoord kunnen worden door Etan, een nors neefje met een afkeer van Coroa en iedereen die ervandaan komt. Terwijl de spanningen toenemen, bereikt de onrust in het koninkrijk Isolte een hoogtepunt. De Eastoffes hebben misschien de macht om een tirannieke koning te onttronen, maar alleen met de hulp van Hollis. En dan is er nog de vraag: kan een meisje dat alles kwijt is het lot van haar nieuwe vaderland boven haar eigen geheime verlangens plaatsen?

Deel 1 is een boek dat ik binnen twee dagen uitlas. De vraag is dan automatisch gaat dit voor het tweede deel ook lukken of bevalt deze minder. Het antwoord was er al snel, ja ook deze las heerlijk weg. Wat gelijk opvalt als je het boek opent is dat er een samenvatting is van deel 1. Dit is een prettig iets voor wanneer je de boeken niet na elkaar leest. 

Het boek begint wel langzaam, het gaat gelijk verder waar deel 1 eindigde. Dit zorgt ervoor dat je niet gelijk een hele pakkende inleiding hebt. Hierdoor zit je er minder snel in. Een rustig begin is zeker niet erg, maar hierdoor werd je niet getriggerd om door te lezen. De kern is wel sterker. Door 'enemies to lovers' toe te voegen zorgt Kiera Cass ervoor dat er meer spanning in het verhaal komt. Een goede keuze om het verhaal beter opgang te krijgen en hierdoor te zorgen dat je als lezer door wilt lezen. Het einde was prima, het zat goed in elkaar en gaf ook antwoord op de meeste vragen. De plottwist is niet heel groot en is makkelijk te raden. Gaat alles ook wat makkelijk? Ja dat zeker, maar in dit soort boeken is dat voor mij geen probleem, dit zorgt namelijk voor een ontspannen sfeer. 

Hollis is in De bedrogene volwassener dan in De beminde. In de leeftijd zit geen verschil, maar in het doen en laten zeker. Ze word zelfverzekerder en weet wat ze wil, wat ervoor zorgt dat het karakter van Hollis ook beter word. Een minpuntje is wel dat hier het onderwerp 'niet zoals alle andere meisjes' in zit verwerkt, wat ervoor zorgt dat het karakter wast zeurderig word. Etan is daar in karakter beter ontwikkeld. Waar je bij Hollis soms nog twijfels hebt, of dit is wat Kiera Cass bedoeld, is dat bij Etan zeker niet het geval. Zijn karakter staat vast en de motieven zijn duidelijk. De ontwikkeling is dan ook goed neergezet. 

De schrijfstijl is niet veel veranderd sinds De beminde. Het is vlot en leest lekker makkelijk weg. Wat wel opvalt is dat de auteur meer rust neemt in het verhaal. De beminde was gebeurtenis op gebeurtenis. Je merkt nu dat het meer opbouwt naar het einde en er voor zorgt dat de climax later komt. Hierdoor kwam het einde meer tot zijn recht. 

Conclusie? De bedrogene is geen hoogstaand verhaal. Maar zeker een verhaal dat makkelijk te lezen is in het zonnetje. De personages zijn prima en het verhaal bouwt zich langzaam op. Tel daar een prima vlot lezende schrijfstijl bij op en je krijgt een boek dat zo uit is. Het krijgt van mij 4 sterren. Wat voor mij hier meer meetelt is het plezier dat ik had tijdens het lezen!