Recensie Helderwitte Macht door Emma

 Recensie Helderwitte Macht van Cassandra Clare

Het leven van Magnus Bane en Alec Lightwood loopt op rolletjes. Samen met hun heksenmeesterzoontje Max wonen ze samen in een fantastische loft in New York. Alles lijkt rustig en veilig tot dat op een nacht twee oude kennissen hun appartement binnendringen en het machtige witte boek stelen en Magnus neersteken met een vreemd magisch wapen. Samen met Clary, Jayce, Isabelle en Simon volgen Magnus en Alec de twee dieven naar Shanghai om ervoor te zorgen dat ze terug krijgen wat hun is afgepakt...

Helderwitte macht is het tweede deel in de serie vloeken uit het verleden van Cassandra Clare en volgt het verhaal van Magnus en Alec en speelt zich daarmee dus af na de gebeurtenissen in de kronieken van de onderwereld. 

Van Cassandra Clare heb ik al meerdere boeken gelezen waaronder de helse creaties en kronieken van de onderwereld. Hierbij had ik een duidelijk favoriet voor de kronieken van de onderwereld. Maar in alle 9 boeken was ik 'verliefd' geworden op 1 personage, namelijk Magnus Bane. De Netflix serie vond ik dan ook geweldig en ik was blij met hoe Magnus werd neergezet. Daarbij vond ik de momentjes tussen Alec en Magnus super schattig en was ik dan ook super blij dat er een nieuwe serie kwam die zich rond hun twee zou afspelen. Deel 1 Scharlaken rode magie vond ik heel erg leuk en had ik dan ook zo uit. Deel 2 daarin tegen ben ik in mei begonnen en las ik pas in augustus uit. Daar waar ik in deel 1 heel enthousiast was om meer over Magnus en Alec te lezen en dit nog steeds was vond ik het verhaal erg langdradig. Er gebeurde voor mijn gevoel vrij weinig tot halverwege het boek en dat Magnus werd neergestoken werd voor mij wat weggestopt alsof het niet belangrijk was.Ik merkte dan ook steeds meer dat ik stukken in het verhaal begon over te slaan en toch nog het verhaal goed kon volgen. Voor mij betekend dat, dat er nog te veel onbelangrijke informatie wordt gegeven. 

Het was leuk om eindelijk weer wat over Clary, Jace, Simon en Isabelle te horen en ik vond het dan ook leuk om andere bekende van Cassandra's andere boeken voorbij te zien komen, maar het hele verhaal wordt me te langdradig en het blijft een beetje hetzelfde. Cassandra heeft nu 14 boeken geschreven die zich allemaal afspelen in de shadowhunter wereld en alle boeken houden ook nog verband met elkaar wat er al voor zorgt dat je ook nog moet opletten met de volgorde waarin je de boeken leest. Voor mij begint het langzaam een uitgemolken serie te worden en dat vind ik dat je ook wel merkt aan de boeken die nu uitkomen. 

Zoals ik eerder al had aangegeven heb ik meer dan 2 maanden over dit boek gedaan en dat zegt voor mij eigenlijk meer dan genoeg. Dit boek was voor mij een DNF (did not finish) geworden als ik het niet voor de blog had gelezen. Ik wilde echter een eerlijke review kunnen schrijven en ik vind dat ik dat pas kan doen als ik het hele boek heb gelezen. Dit boek was helaas geen boek voor mij. De personages waren al bekend bij mij, maar er werd nauwelijks iets nieuws aan toegevoegd en voor mij was er dan ook geen ontwikkeling in de personages. of ik deel 3 van vloeken uit het verleden nog ga lezen weet ik nog niet, het boek eindigt met een einde waarmee ik wel tevreden ben en waarbij ik niet op het puntje van mijn stoel zit en deel 3 eigenlijk nu al in handen wil hebben. Ik vind het dan ook moeilijk om dit boek te beoordelen. Ik ga dan toch voor 2 crosses omdat ik nu ook weer niet een heel slecht boek vond, maar ik denk samenhangend met wat ik al gelezen heb van haar ik steeds minder 'motivatie' heb om weer een zelfde verhaal te lezen.