Recensie Ivelle door Nicole

Ivelle van Laura Diane

Groen is angst. Blauw is verdriet. Oranje is blijdschap. In Pagdama vertelt de kleur van je
ogen precies hoe je je voelt … De negentienjarige Ivelle ziet het rood van de liefde overal om zich heen. Naar háár heeft er echter nog nooit een jongen met die tint van verliefdheid gekeken. Maar als ze een jaar na hun eerste ontmoeting de charmante Renzo weer tegenkomt, neemt ze een besluit dat alles kan veranderen. Een besluit dat niet zonder risico is … Een verrassend verhaal dat bewijst dat iedereen meer is dan wat je ziet. Ontroerende urban fantasy voor young adults.

Mijn recensie

Laura Diane is een auteur waarvan ik de boeken altijd zal kopen, waar ze ook over gaan. De kaft van Ivelle sprak mij enorm aan en ik was heel erg benieuwd naar het verhaal, want ik kon me er niet direct een beeld bij vormen. 

Laura stelt zichzelf en de lezers altijd veel vragen tijdens het schrijven die je echt aan het denken zet. Wat als je aan de kleur van iemands ogen kunt zien hoe diegene zich voelt? Nou, in Pagdama kan dat. Laura heeft een heel interessant concept uitgewerkt in een dystopische urban fantasy wereld die heel realistisch overkomt. Ivelle worstelt enorm met haar angsten en onzekerheden en is bang dat er nooit eens iemand zal zijn die met rode ogen van verliefdheid naar haar zal kijken. Haar broer en zijn vriend spelen een belangrijke rol in haar leven en de familieband is mooi uitgewerkt. 

Omdat de flaptekst niet veel prijsgeeft over het verhaal, had ik geen idee waar ik in terecht zou komen, maar het was in ieder geval heel anders dan alles wat ik had verwacht. Omdat het verhaal zich volledig afspeelt in één boek, is het tempo hoog en de spanning is vanaf vrijwel het begin goed voelbaar. Er zit een ongelofelijk sterke boodschap in dit verhaal en die wordt op een ontroerende en bijzondere manier uitgewerkt. 

Als ik een boek van Laura lees, kan ik daar nooit luchtig doorheen gaan. Zij weet precies de gevoelige snaren te raken en de lezer dikwijls op het verkeerde spoor te zetten. Of ik Ivelle beter vond dan haar eerste duologie, kan ik niet zeggen. Het was een heel ander verhaal, met toch de specifieke kenmerken van deze auteur erin verweven.