Recensie Anna K. door Nicole

Recensie Anna K. van Jenny Lee

Waar het over gaat

Anna K. is zeventien jaar oud en staat aan de top van de Manhattan en Greenwich society (alhoewel haar paarden en honden voor haar op nummer 1 staan). Alexander W. is haar perfecte, ietwat saaie vriendje, en haar strenge Koreaans-Amerikaanse vader is haar hele leven al trots op haar geweest. Ze lijkt het dus allemaal perfect voor elkaar te hebben.

Terwijl haar vrienden het moeilijk hebben met hun alledaagse tienerlevens, lijkt Anna er altijd boven te staan. Totdat ze 'graaf' Alexia Vronsky ontmoet op Grand Central. Hij is een beruchte playboy die al jaren van kostschool naar kostschool hopt en slechts voor zijn eigen plezier lijkt te leven. Op papier is hij het tegenovergestelde van Anna. Maar vanaf hun ontmoeting wordt alles anders...

Alexia en Anna voelen zich onvermijdelijk tot elkaar aangetrokken en Anna moet beslissen hoeveel van haar leven ze op wil geven om met Alexia verder te gaan. Maar dan dreigt een schokkende onthulling hun relatie te vernielen en wordt Anna gedwongen zich af te vragen of ze zichzelf überhaupt wel écht kent...

Anna K. is een duizelingwekkend, buitengewoon en emotioneel geladen hervertelling van Tolstoys tijdloze Anna Karenina. Maar boven alles is het een verhaal over de ingrijpende én fantastische ervaring van een eerste liefde en het verhaal over een eerste gebroken hart.

Wat ik ervan vond

Don’t judge a book by its cover….
Dat was mijn eerste gedachte toen ik dit boek uit had. Ik verwachtte een lekker boek vol sappige roddels, drama en romantiek te lezen á la Gossip Girl. Wat ik vooral verwachtte was een vrij kinderlijk boek dat niet te zwaar zou zijn, gelet op de leeftijd van de personages. Op sommige punten kwamen mijn verwachtingen uit, maar op andere zat ik er compleet naast.

Het originele verhaal van Tolstoy kende ik van te voren niet, dus ik had geen idee van het verloop of het einde van het verhaal.

Wat direct opvalt, is de schrijfstijl. Het boek is in de derde persoon geschreven, iets wat niet heel vaak voorkomt. Het voordeel daarvan is, dat je ongecompliceerd tussen verschillende personages heen kunt springen. Een groot nadeel is dat de diepgang vaak ontbreekt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat in dit boek niet heb gemist. Het oppervlakkige past wel bij het verhaal. Wat ook opvalt, is het taalgebruik en de niets verhullende erotische scenes. Het stoorde me niet, maar ik vond het niet altijd bij de leeftijd van de personages passen. Vooraan in het boek staat een lijstje met alle personages en hun relaties tot elkaar. Ik raak altijd een beetje in paniek als ik zo’n lijstje tegenkom. Gelukkig wordt al snel ieders rol duidelijk en verschillen de personages zodanig van elkaar, dat ze makkelijk uit elkaar te houden zijn.

Hoewel het verhaal draait om Anna en Vrosky, lopen er meerdere verhaallijnen omheen. Dat zorgt er voor dat het lekker doorloopt en niet eentonig wordt. Al op de eerste pagina belanden we in een drama en de rest van het boek is een aaneenschakeling van drama’s.

“Gelukkige tienermeisjes lijken allemaal op elkaar, maar een ongelukkig tienermeisje is ongelukkig op haar eigen manier.”

Alle maatschappelijke thema’s worden aangesneden en drank, drugs en seks spelen een grote rol in het leven van de high society. Alles draait om status en geld. Maar achter dat alles, schuilen toch doodgewone tieners die allemaal met dezelfde problemen worstelen.

“Valentijnsdag is voor iedereen een beladen dag, maar tienermeisjes hebben het het fucking zwaarst.”

Anna is een leuk personage en haar keuzes en problemen worden uitgebreid beschreven. Je kunt je heel goed in haar verplaatsen en de liefde tussen haar en Vrosky vormt een mooie leidraad door het verhaal. Ware liefde groeit, harten worden gebroken en vriendschappen gaan verloren.

“Het leven is niet kut, het is een lul. Je moet het gewoon een trap tegen de ballen geven.”

Anna K. is een rollercoaster van drama’s. Op sommige momenten heel vermakelijk, op andere punten heel herkenbaar. Dit boek lees je met een lach en een traan. Over het eind van het boek kan ik niets zeggen zonder te spoilen. Ik kan alleen zeggen dat ik het in de verste verte niet zag aankomen.

Ik geef dit boek drie crosses