Recensie De IJzige Verloofde (De Spiegelpassante #1) van Christelle Dabos

Waar het over gaat

Ophelia, een eigenzinnig buitenbeentje en onbegrepen genie, heeft unieke gaven: ze kan door spiegels reizen en ze kan met haar handen de geschiedenis van voorwerpen lezen. 

¨De neus stak steeds verder uit de spiegel. En hij werd algauw gevolgd door een bril, een wenkbrauw, een voor- hoofd, een mond, een kin, wangen, ogen, haren, een hals en oren. Een gezicht dat tot de schouders halverwege de spiegel naar buiten hing en eerst naar rechts en daarna naar links keek.¨

Ze leidt een rustig bestaan op de ark Anima. Tot ze onverwachts wordt uitgehuwelijkt aan Thorn, een introvert maar invloedrijk lid van de Drakenclan. Ophelia is gedwongen haar verloofde te volgen naar de Hemelburcht op de ijzige ark Pool, waar niemand te vertrouwen is. Daar ontdekt ze dat ze een pion is in een politiek spel dat niet alleen verschrikkelijke gevolgen heeft voor haar eigen leven, maar ook voor haar geliefde ark Anima.

Boek recensie Nacht van de draak door Danique

Nacht van de draak

Boze krachten hebben het lot van de wereld in handen…
Eens in de duizend jaar, wanneer een nieuw tijdperk aanbreekt, krijgt degene die op dat moment eigenaar is van een geheimzinnige perkamentrol een geweldige kans. Hij of zij kan de grote Kami-draak aanroepen en een wens doen. Dat moment is bijna daar, en boze krachten zijn eropuit om de rol in handen te krijgen.
Yumeko heeft het laatste stuk van de drakenrol opgegeven om haar vrienden te redden. Nu moeten zij en haar reisgenoten zo snel mogelijk naar de woeste kust van Iwagoto om de Meester der Demonen tegen te houden, voordat hij de kans krijgt de grote Kami-draak aan te roepen. Want hij zal een wens doen die de hele wereld in het verderf zal storten...

Personages

De strijd om de draak gaat verder. Yumeko en haar vrienden gaan op een spannende reis om Genno te stoppen op de Maan eilanden. Dit verhaal blijft zich afspelen in 3 verschillende verhaallijnen. Het word nog steeds vertelt vanuit Yumeko, Tatsumi en Suki. Dit blijft fijn om te lezen. Normaal ben ik hier niet zo van maar Kagawa beschrijft deze verhaallijnen zo duidelijk. Het is ook altijd duidelijk wie er aan het woord is, door middel van de namen te vermelden bij het hoofdstuk. We maken ook kennis met nieuwe personages. Deze worden heel goed geïntroduceerd, op een manier waarin je precies weet hoe die persoon is. De personages in dit boek krijgen allemaal een passend einde vind ik. Het wordt allemaal niet mooier gemaakt dan dat het is. Als er iets ergs gebeurd, wordt dat niet op magische wijze ontdaan. Dat vind ik het mooist aan deze personages, ze zijn uniek op hun eigen manier en nuchter op hun eigen manier. Door Reika, Tatsumi, Daisuke en Okame, leeft dit verhaal. Zij zijn absoluut goede toevoegingen geweest en ik ben blij dat ze er tot het einde bij waren. 

'' Ik ben gewend om legers af te slachten en versterkte forten in de as te leggen. Het is verspilling van mijn tijd om achter het drakengebed aan te gaan. '' 

Recensie Huis van Aarde en Bloed (Crescent City #1) door Sarah J. Maas

Dit boek valt officieel niet onder het YA-genre, maar net als de Hof van Doorns en Rozen en Glazen Troon serie, wordt ook dit boek massaal door YA-liefhebbers gelezen, daarom vond ik een recensie van deze adult fantasy hier wel op zijn plaats. 

Waar het over gaat

Crescent City is een bruisende, moderne stad waar mensen en magische wezens op gespannen voet met elkaar samenleven. De stad strekt zich uit in zeven districten, van het knusse stadshart en chique woonwijken, tot duistere uithoeken en de beruchte markt waar van alles te koop is, van vers vlees tot smokkelwaar.

In de stad maken vier huizen de dienst uit. Bryce Quinlan – half mens, half Fae – behoort tot het huis van aarde & bloed, net als alle andere mensen, dieren, heksen en Fae. Samen met haar vrienden geniet ze volop van alles wat Crescent City te bieden heeft. Maar als de stad wordt getroffen door een wrede moord, komt er abrupt een einde aan haar zorgeloze leven. Bryce krijgt de opdracht de dader te ontmaskeren, samen met de beruchte huurmoordenaar Hunt Athalar. Maar hun verwoede poging het mysterie op te lossen, zet meer in beweging dan ze lief is.

Recensie De Hongerspelen door Vincenzo

Recensie De Hongerspelen door Vincenzo

Katniss Everdeen woont met haar moeder en haar zusje in het 12e en armste district van Panem. Daar heerst het keiharde regime van het welvarende, brute Capitool. Bij de jaarlijkse Hongerspelen moeten twaalf jongens en twaalf meisjes in een gemanipuleerde arena de strijd aan gaan op leven en dood. Zo begeeft ook Katniss zich onder het oog van de hele bevolking in de gemanipuleerde arena. Gevangen in een meedogenloos web van geweld, gemanipuleerde tv-beelden en corrupte politici staat ze voor de vraag: hoe ver ga je om te overleven?

Normaal gesproken duurt het bij een scifi/fantasy boek even voordat het verhaal op gang komt. Je leert de wereld in een keer kennen en dit zorgt vaak voor een overload. Bij De Hongerspelen is dat niet het geval.
Je leert Katniss en de verwoeste wereld om haar heen een stukje bij beetje kennen. Ik had er een geweldig beeld van hoe de wereld eruit zag. Het leek net alsof ik naast Katniss liep en het zelfde zag, rook en voelde als zij. Suzanne Collins weet dit erg goed neer te zetten!
Doordat ze het zo goed weet te beschrijven word je vrijwel meteen in het verhaal gezogen. Op mijn exemplaar staat op de achterkant “Wees gewaarschuwd: dit boek neemt je leven compleet over”. Toen ik het voor het eerst zag moest ik een beetje lachen. Ik wilde het niet geloven. Totdat ik de laatste pagina omsloeg.
 Om eerlijk te zijn hadden ze écht gelijk. Op het moment dat Katniss zich vrijwillig opgeeft voor de Hongerspelen leest het boek nóg sneller dan het al deed. De spanning wordt zodanig vastgehouden dat je als lezer niet meer kan stoppen en dat je het liefst de hele nacht doorbrengt met het boek in je handen. En dat is echt niet gelogen! Dit boek neemt je leven écht over. Ik heb er zo van genoten en smacht naar meer. Laat de rest maar komen!
Ik geef De Hongerspelen 4 wel verdiende crosses.
Zou ik dit boek aanraden? JA! NATUURLIJK! 

Recensie Finale 7 door Emma

Recensie Finale 7 van Kerry Drewery

Finale 7 is het laatste deel in de Cel 7 trilogie van Kerry Drewery en kwam in maart van dit jaar uit. In Cel 7 maakte we kennis met Martha Honeydew een zestien jarig meisje dat werd veroordeeld voor de moord op de geliefde bekendheid, Jackson Paige.  Martha heeft haar daden bekend, maar is ze ook echt schuldig? Zeven dagen lang wordt Martha gevolgd in de dodencel door middel van het programma dood is gerechtigheid. Iedere dag een nieuwe cel tot aan de zevende cel waar de elektrische stoel zich bevind en waar ze geëxecuteerd zal worden als ze schuldig wordt bevonden. Wie bepaald of Martha onschuldig is of niet, het publiek van dood is gerechtigheid natuurlijk! Met een simpel telefoontje kunnen zij stemmen of iemand schuldig of onschuldig is. Maar de waarheid is soms gecompliceerder dan ze op tv laten zien. In de loop van cel 7 komen we dan ook achter het werkelijke verhaal en weten we dat Martha onschuldig is, maar probeert het huidige oneerlijke systeem van gerechtigheid omver te gooien, terwijl ze ook probeert haar geliefde Isaac, de werkelijke dader van de moord, te beschermen. Op het laatst bekend Isaac dat hij de moord heeft gepleegd en wordt Martha ‘vrij’ gelaten.

In Dag 7 wordt Martha ondanks dat ze vrij is gezocht vanwege een claim vanuit de overheid dat ze psychologisch instabiel is. Ondertussen is Isaac gearresteerd en is hij verplaatst naar de dodencel vanwege de moord op zijn vader, de bekende Jackson Paige. Martha wilt er alles aan doen om hem vrij te krijgen en wanneer de cijfers van het publiek erop wijze dat hij geëxecuteerd zal worden is ze in staat tot drastische maatregelen te nemen. Samen met Patty Paige spreekt ze af dat wanneer de stemmen negatief zijn voor Isaac ze een bom laat afgaan om hem uit de dodencel te laten ontsnappen. Isaac wordt vrijgesproken, maar de bom gaat af en Martha wordt als dader opgepakt en vervoert naar de gevangenis. Maar daar komt ze nooit aan, dankzij Sofia ontsnapt ze terug naar de Rises samen met Isaac en de rest van hun vrienden.

In Finale 7 zien we dat er nog niet veel veranderd is in het huidige gerechtigheidssysteem. Het programma dood is gerechtigheid is nog steeds op tv en de dodencellen zijn na het bombardement nog erger dan voorheen. In dag 7 werd Eve, een van de helpers en steun van Martha en Isaac, is opgepakt voor een moord die ze uit zelfverdediging jaren geleden heeft gepleegd en waar destijds haar man voor is veroordeeld. In Finale 7 wordt Eve verplaatst naar de dodencellen waar zij 7 dagen lang moet afwachten wat het publiek gaat stemmen. Martha en Isaac zijn ontsnapt, maar Isaac is gewond geraakt tijdens het afgaan van de bom en ligt in coma. In de Rises zijn ze op dit moment veilig, maar de overheid heeft een muur gebouwd voor de veiligheid van alle bewoners, maar het voelt steeds meer aan als een gevangenis. Martha heeft alles in handen om de ware aard van de overheid te laten zien, maar lukt het haar om deze bewijzen te verspreiden, de mensen in opstand te brengen tegen het huidige systeem van gerechtigheid en om Eve uit de dodencellen te redden?

Net als mijn mede-blogger Nicole, wordt van mij verwacht dat ik een eerlijke recensie schrijf over de boeken die ik lees. De trilogie van Cel 7 klonk veel belovend en ik was eerlijk gezegd dan ook teleurgesteld nadat ik de serie in zijn geheel had uitgelezen. Ik kan in deze recensie dan ook niet alleen naar Finale 7 kijken. Finale 7 is het laatste deel van een trilogie en dus het slotstuk van het verhaal, een verhaal dat in Cel 7 begint. Aangezien mijn mening over het verhaal in Finale 7 samenhangt met de verhalen in de voorgaande delen kan ik deze dan ook niet buiten beschouwing laten. Om mijn mening daarom goed over te brengen begin ik met een korte mening over cel 7 en dag 7 om zo, hopelijk, duidelijk te maken waarom ik teleurgesteld was in het boek.

Cel 7 begon eigenlijk goed, het boek was spannend en alhoewel wat voorspelbaar, kreeg je toch een duidelijk beeld van hoe de wereld was opgebouwd en fakenieuws en Sociale media een rol speelde in het gerechtigheidssysteem. We leerde de personages kennen en waar ze vandaan kwamen en ik keek dan ook uit naar het tweede boek. Dag 7 leek echter qua opbouw enorm veel op Cel 7. Waar we in Cel 7 Martha in de dodencel volgde en konden lezen hoe familie en vrienden om haar heen probeerde om haar onschuld te bewijzen, konden we in Dag 7 lezen hoe Isaac in de dodencel zat en hoe Martha, hun familie en vrienden probeerde om hem uit de dodencel te krijgen. Ik had in Dag 7 wat meer opstand verwacht richting het systeem van gerechtigheid nadat Martha bijna onschuldig tot de dood was veroordeeld maar ik merkte hier vrij weinig van in het verhaal. Het verhaal van Cel 7 en Dag 7 was dan ook vrijwel gelijk aan elkaar, alleen in een iets ander jasje gestoken. Aan het einde van Dag 7 kwam er zo’n wending in het verhaal door de bom en de ontsnapping van Martha en Isaac, dat ik uitkeek en erg benieuwd was na hoe het verhaal in Finale 7 verder ging. Echter begon, voor mijn gevoel, het verhaal daar weer hetzelfde. Dit keer was het niet Martha of Isaac die naar de dodencellen werd gestuurd maar Eve. Wederom probeert Martha, familie en vrienden er weer alles aan te doen om Eve uit de dodencel te krijgen door de mensen in opstand te krijgen tegen de overheid en het  gerechtigheidssysteem. In ongeveer het midden van het boek is te lezen of Eve onschuldig of schuldig wordt bevonden. Bij beide verwachte ik dat daarna iets grootst zou gebeuren, maar de grote opstand die we misschien zouden verwachten werd snel afgevlakt en we keerde weer terug naar de dodencellen waar weer een van onze hoofdpersonages was gevangen en het programma dood is gerechtigheid nog altijd op tv komt en gestemd kon worden. Op het einde werd het weer iets spannender door gebeurtenissen in de dodencellen en werden er ook kleine openingen gemaakt zoals bijvoorbeeld Max, de zoon van Eve, die wat aan het uitzoeken is en het pas wilt vertellen als hij alle bewijzen compleet heeft. Er wordt een nieuw programma geïntroduceerd, waar je uitleg over krijgt echter is niet duidelijk of het programma dood is gerechtigheid nu weg of dat het nog bestaat. Vervolgens komt de tekst ‘en de aftiteling rolt voorbij’ en is het boek opeens uit. Het voelde door deze kleine voorproefjes van gebeurtenissen die zouden gebeuren of het verhaal nog helemaal niet klaar is en dat er nog een hele wending moet komen. Het slotstuk gaf voor mij dan ook niet de Finale die ik verwachte van het verhaal en voelde erg onaf. Ik kan dan ook niet meer dan twee crosses geven voor Finale 7.

Recensie Ziel van het zwaard door Danique

Recensie

Ziel van het zwaard

Julie Kagawa

'' All souls have a destiny. Some are simply brighter than others "'

Flaptekst

De demon kamigoroshi is ontsnapt…Eens in de duizend jaar, wanneer een nieuw tijdperk aanbreekt, krijgt degene die op dat moment eigenaar is van een geheimzinnige perkamentrol een geweldige kans. Hij of zij kan de grote Kami-draak aanroepen en een wens doen.De nieuwe tijd is bijna daar, en boze krachten zijn eropuit om de rol in handen te krijgen. Tot nu toe is het de zestienjarige Yumeko gelukt de drakenrol uit handen van de vijand te houden. Ze is al een eind op weg om haar stukje van de rol naar de tempel te brengen, waar het veilig is.Maar dan dient zich een nieuwe vijand aan: een levensgevaarlijke demon, die eeuwenlang gevangen zat in een vervloekt zwaard, is ontsnapt en heeft bezit genomen van Kage, de jongen die had beloofd haar te beschermen..

Personages

Dit boek heeft vele personages waar je kennis meemaakt. Zo ook weer in dit deel van de serie. Er komen steeds nieuwe personages bij, deze worden heel goed geïntroduceerd. Je merkt wel dat het oorspronkelijke groepje van deel 1 ( Schaduw van de vos ) dat zij bij elkaar blijven door dit hele avontuur heen. Dit vind ik als lezer prettig. Ik wil niet in elk deel nieuwe mensen bij de hoofdpersoon leren kennen. Dit heeft Julie in mijn ogen heel goed gedaan. Wat wel anders is, is dat je deze keer vanuit verschillende perspectieven leest. Waarin deel 1 werd vertelt vanuit 1 perspectief lees je nu vanuit Yumeko, Haikamono, De demonendoder en vanuit Suki. Hierdoor krijg je kijk vanuit verschillende personages op het avontuur. Je werkt dus met alle verhaallijnen naar 1 gezamenlijk einde. Julie heeft de personages heel goed uitgewerkt en dat is als lezer heel erg te merken, je kunt je de personen voorstellen en je kan je inbeelden hoe ze zijn. 

Verhaallijn
De verhaallijn zit heel goed in elkaar. Je waant je gelijk weer in deze wereld, het eerste hoofdstuk begint ook bij het oproepen van de draak duizend jaar geleden. Zo krijg je weer een stukje nieuwe informatie over de draak en de rol. Vanuit daar gaat de verhaallijn verder met Yumeko en haar vrienden. Je merkt wel dat Julie hier over nagedacht heeft, ze gaat namelijk verder waar het de vorige keer is geindig. Dit vond ik als lezer erg prettig omdat je zo door kan lezen, en je ook gelijk weet wat er is gebeurd. Wat wel opviel was dat dit deel meer actie had en meer bloederige scenes. Dit vond ik persoonlijk heel goed. De scenes waren goed uitgewerkt en zaten ook op het goede moment in de verhaallijn. Het verhaal bouwt zich door deze scenes op en je voelt de spanning steeds groter worden bij elk hoofdstuk. 1 minpuntje wel is dat ik soms de stukken tussen de scenes in vooral in het midden van het verhaal wat langdradig vond, hierdoor had ik soms moeite om verder te lezen. 

Schrijfstijl
Julie heeft een uitstekende stijl van schrijven. Het is een hele beeldende stijl, wat zijn schrijft zie je zo voor je. Dit boek heeft dat absoluut ook, de karakters en de demonen worden goed uitgelegd, hoe zijn ze en hoe zien ze eruit. Wat ik 1 minpuntje vind was de Japanse woorden tussendoor. Kagawa heeft een voorliefde voor Japan, en laat ons hier ook goed kennis mee maken door middel van dit boek, maar soms waren de Japanse woorden voor mij overbodig tussendoor. Ik moest iets te vaak achterin het boek kijken voor de betekenis van woorden en dat vind ik jammer want ik wil altijd graag in een keer doorlezen. 

Deel 3?
Ik ga zeker ook deel 3 lezen want ik zit met onbeantwoorde vragen. Ik hoop heel erg dat die in deel 3 worden beantwoord want nieuwsgierig ben ik zeker! Wat ik van deel 3 verwacht is een spannende reis naar het einde, het einde waar alles samenkomt en nog een grote strijd wordt geleverd. 

Waardering 
Mijn waardering voor dit boek is * 3 van de 5 crosses * Het was een goed boek, met een sterke verhaallijn en een mooie beeldende schrijfstijl. 

Recensie De Beminde van Kiera Cass

Het langverwachte nieuwe boek van Selection-auteur Kiera Cass

Waar het over gaat

Hollis Brite is opgegroeid in Keresken Castle, samen met de andere dochters van adel, in de hoop de aandacht van de toekomstige koning te trekken. De jonge koning Jameson van Coroa is eigenlijk nooit op zoek geweest naar een echtgenote, totdat hij Hollis ontmoet. Als Jameson haar de liefde verklaart, is Hollis dolblij. Maar terwijl hij haar het hof maakt, realiseert Hollis zich dat de eindeloze stroom cadeaus en aandacht gepaard gaan met torenhoge verwachtingen.

Met een bezoek van de koning van Isolte in het vooruitzicht, ziet Hollis een kans om aan Jameson – en zichzelf – te bewijzen dat ze een geschikte koningin is. Maar wanneer ze een vreemdeling ontmoet die recht in haar hart lijkt te kijken, vraagt Hollis zich af of een leven met Jameson in het paleis een droom is die uitkomt, of een nachtmerrie die nooit eindigt.

Recensie mijn jaar na jou door Danique

Mijn jaar na jouw

Nina de Pass

Wat, is dit een debuut?

Ja lieve mensen dit is het debuut van Nina de Pass. En wat voor debuut! Het is een enorm succes. Mijn enorme complimenten naar Nina. Haar schrijfstijl is ontzettend goed. Na de eerste paar pagina’s zit je gelijk in het verhaal. Het is een debuut die recht in je (lezers) hart naar binnen komt. Dit verhaal is zoveel meer dan een gewoon verhaal, met heel veel inlevingsvermogen. Maar het verhaal is ook zo ontzettend vlot en mysterieus geschreven. Een young adult die tot de absolute top hoort van 2020. En een auteur waar we hele mooie dingen van kunnen verwachten.

Waits what happend?

Dit verhaal is zo mooi, vlot maar ook zeker mysterieus opgebouwd. Je kunt je tijdens dit verhaal heel erg inleven met de verschillende personages. Cara bleef mij toch het meest bij. Ze heeft een verschrikkelijk ongeluk meegemaakt, waarvan zij denkt dat het haar schuld is. Wanneer ze op een nieuwe school terecht komt moet ze dit achter haar laten, alleen is dat nog niet zo makkelijk. Wanneer zij eindelijk aan haar nieuwe vrienden vertelt wat er is gebeurd, snap je gelijk waarom Cara zo is. Maar al gauw kom je er als lezer achter dat dit niet het hele verhaal is. En dit is een hele mooie overgang. Het blijft mysterieus dus je blijft je afvragen wat er nu echt is gebeurd. Door deze spanning op te bouwen krijg je een hele mooie afsluiter.

Cara!

Cara is mijn favoriete persoon hier in het verhaal. Zij is zo goed beschreven en alle gebeurtenissen van haar worden op een hele mooie manier neergezet. De reis die je volgt van Cara is prachtig. Je ziet haar door het boek heen veranderen van meisje naar vrouw, dit met behulp van haar nieuwe vrienden. Cara laat ons zien dat je je leven kan veranderen wat er ook gebeurd is. Doordat Cara steeds opener wordt en er steeds meer geheimen naar boven komen snap je het geheel beter.

Mijn jaar na jou!

Na de eerste hoofdstukken begrijp je de titel heel goed. De grootste vraag van Cara is hoe ga ik het jaar overleven na het ongeluk. Daar speelt het op in. Je leest het schooljaar na het ongeluk. Het boek eindigt ook op 31 december, 1 jaar na het ongeluk. De titel heeft dus best een beladen boodschap. Maar het is wel een titel die uitermate goed is uitgekozen voor dit boek.

Conclusie

Het is een prachtig, indrukwekkend en indringende young adult. Het verhaal zit met heel veel gevoel in elkaar, dat het verhaal je ook echt weet te raken. Daarbij een hele fijne schrijfstijl die alles nog eens extra mooi maakt. Het is een boek over rouw, schuldgevoel en geheimen die messcherp worden beschreven. Daarbij zorgt Nina ervoor dat dingen niet mooier worden gemaakt dan dat ze zijn en dat vond ik heel fijn. Hierdoor blijft het een verhaal dat van iedereen kan zijn. Conclusie een erg talentvolle auteur die een prachtig boek heeft neergezet, en waar we veel van kunnen verwachten in de toekomst.

Mijn waardering

Dit gaat geen verassing worden maar ik kan je nu al vertellen dat dit het beste boek is dat ik heb mogen lezen in 2020 mijn waardering is dan ook * 5 van de 5 crosses*

Recensie Mijn jaar na jou door Vincenzo

Oudjaarsavond, San Franciso. Het feest van het jaar eindigt in een tragisch ongeluk. Cara overleeft het. Haar beste vriendin Georgina niet.
Negen maanden later besluit Cara's moeder dat een kostschool in de Zwitserse Alpen de nieuwe start is die haar rouwende dochter nodig heeft. Maar Cara weet dat het niks uitmaakt; Georgina is weg en niets zal haar terugbrengen.
Op haar nieuwe school weet niemand iets over Cara's verleden en ze is van plan dat zo te houden. Maar hoe ze ook haar best doet om afstand te bewaren, haar nieuwe vrienden breken de muur die ze zo zorgvuldig had opgebouwd langzaam af. Vooral de ongewone, oprechte Hector, die beter dan wie dan ook begrijpt hoe ze zich voelt. Hoe dichter Cara naar Hector toe groeit, hoe meer Georgina wegglijdt. Het leven omarmen betekent dat ze het verleden moet loslaten, maar Cara weet niet zeker of ze wel een tweede kans verdient.

Een ding waar ik vaak mee te maken krijg is dat ik niet meteen in een verhaal kom. Dit komt omdat het verhaal langzaam word opgebouwd en dat mij altijd weet af te remmen. Mijn Jaar Na Jou wist mij vanaf het begin al te raken. De schrijfstijl van Nina de Pass is zo fijn en zacht dat je er doorheen vliegt. Omdat je uit de gedachten van Cara leest merk je de problemen die ze achter zich aantrekt. Nadat haar beste vriendin naast haar stierf gaf zij zichzelf de schuld. Als lezer weet je op het begin nog niet precies wat er is gebeurd en dat wekt dus veel vragen op. 

Ik kon mij erg identificeren met Cara. Zij heeft zo’n realistische gedachten dat ook echt overeen komt met de realiteit. Het waren niet gewoon gedachtes waarbij je dacht: “Ah ja zo…” 

Nee, je verplaatst jezelf in haar. Je voelt de pijn die ze met zich mee draagt. Ook al maakt ze soms domme keuzes waar je zelf niet achter staat. Zodra alles duidelijk is wil je het liefst in het boek stappen om haar te knuffelen. Je begríjpt haar. 
Verder heeft dit boek ook nog andere sterke personages. En dat zijn de ouders, bekende en vrienden van Cara. Ook al zitten er personages bij die je bijna niet te zien krijgt in het boek, ze hebben allemaal iets waardoor je ze niet vergeet. Ze hebben een doel in het verhaal.

Dit verhaal was zo sterk. Toen ik het uit had moest ik echt even de tijd nemen 

om alles op een rijtje te zetten. De rollercoaster aan emoties kwam tot z’n eind en Nina wist er toch een “en ze leven nog lang en gelukkig” aan vast te binden. Een eind waar je als lezer akkoord mee gaat en misschien toch even een traantje weg wrijft. Een eind waarbij je het boek toch met een tevreden glimlach dichtslaat. 

Ik geef dit boek 4 crosses. Een must read voor iedereen die zichzelf zo wilt 

verliezen in een verhaal dat die alles om zich heen vergeet.