Recensie Bloed & Honing door Nicole

Bloed & Honing van Shelby Mahurin 

Lou is haar heksenkring ontvlucht. Ze moet zo onopvallend mogelijk leven om geen aandacht te trekken en mag vooral geen magie gebruiken, want in Cesarine worden heksen zoals zij zonder pardon op de brandstapel gezet.

Sinds haar onwaarschijnlijke huwelijk met heksenjager Reid Diggory is het leven er niet makkelijker op geworden. Nu zitten zowel de heksenjagers van de kerk als de heksen hen op de hielen. Ze hebben hulp nodig, maar wie wil hen nog helpen? Terwijl Lou en Reid steeds verder uit elkaar worden gedreven, lokt de lafhartige Morgane, een heks die Lou beter kent dan wie dan ook, de twee in een dodelijk kat-en-muisspel. Is ontsnappen nog mogelijk?

Mijn recensie

Wat had ik ontzettend uitgekeken naar dit boek. Vorig jaar heb ik intens genoten van Heks & Jager en behoort nog steeds tot een van mijn favoriete ‘enemies-to-lovers’ liefdesverhalen. Na het spannende eind van het eerste deel, kon ik dus ook niet wachten om verder te gaan. 

Ik zal maar meteen eerlijk toegeven dat het me moeite kostte om in het verhaal te komen. Er gebeurde niet echt veel en ik merkte aan mezelf dat het verhaal me niet meetrok. Toch besloot ik door te blijven lezen in de hoop dat het beter zou worden, maar dat werd het voor mijn gevoel echt pas op het eind. Van de magie die ik tijdens het lezen van Heks & Jager voelde, ontbrak nu ieder spoor. Ik was teleurgesteld, maar was er toch ook van tevoren een beetje bang voor geweest. Het draaide nu immers niet meer om de smeulende, opbloeiende liefde tussen de heks en de jager. 

Ondanks dat het verhaal niet met me deed wat ik had gehoopt, deed de schrijfstijl en worldbuilding dat zeker wel. Shelby heeft een prachtige, intense manier van schrijven die me op sommige momenten aan die van Sarah J. Maas doen denken. De wereld die ze heeft gecreëerd vind ik fenomenaal. Lou is een personage dat al een ijzersterke indruk had achtergelaten en ook in Bloed & Honing wordt zij weer op een fantastische manier neergezet.

Naar het eind van het verhaal toe begon de vaart er in te komen en werd ik toch nog enthousiast. Toch ben ik van mening dat Bloed & Honing niets toevoegde aan de kracht van het verhaal. Het is lastig om een algemene beoordeling te geven, omdat het verhaal me niet aansprak, maar al het andere wel. Daarom geef ik voor Bloed & Honing 3 sterren.