Recensie Wat je zegt zie je zelf door Nicole

Wat je zegt zie je zelf van Jacodine van de Velde

Ellendig, zo voelt de zeventienjarige Marscha zich als ze voor een vakantie van drie
weken met haar ouders en broertje op camping Le Tournesol aankomt. Haar eetstoornis reist namelijk gewoon met haar mee. Hoewel ze dolgraag het normale leven wil oppakken, blijkt dat makkelijker gezegd dan gedaan. De hele dag door wordt ze geconfronteerd met haar angsten en onzekerheden. Al snel leert Marscha de vrolijke, aantrekkelijke Ruben kennen, die op de camping werkt. Hij lijkt alles te zijn wat zij niet is. Maar ook Ruben blijkt zo zijn problemen te hebben. Brengt dit hen dichter bij elkaar of maakt het alles juist nog moeilijker?

Mijn recensie:

Wat je zegt zie je zelf is het debuut van de Nederlandse auteur Jacodine van de Velde. We leren de 17-jarige Marscha kennen die herstellende is van een eetstoornis. Het verhaal speelt zich af of een camping in Frankrijk, het vakantieadres van Marscha, haar ouders en haar jongere broertje. De aandacht gaat direct uit naar de eetstoornis van Marscha, die nog steeds haar hele leven beheerst. De ervaring die de auteur met dit onderwerp heeft, komt goed naar voren en zorgt ervoor dat het verhaal op een realistische en inlevende manier wordt beschreven. Ze weet precies de goede sfeer over te brengen. 

Het was niet moeilijk om met Marscha mee te voelen, want haar emoties en gevoelens worden op een uitvoerige manier beschreven. 

Het feit dat het verhaal zich op een vakantiebestemming afspeelt, vond ik erg goed gekozen omdat de contrasten hierdoor nog eens extra worden uitvergroot. Marscha wil zo graag normaal zijn, maar het lukt haar niet. Haar innerlijke strijd staat centraal en als lezer wil je niets liever dan dat ze sterker is dan de stoornis. De rol van haar ouders en broertje was erg mooi geschreven en zorgden voor vele ontroerende momenten in het boek. De manier hoe haar 8-jarige broertje ermee omging, was ontzettend mooi en realistische beschreven. Er wordt op een perfecte manier duidelijk gemaakt wat de impact van Marscha’s eetstoornis heeft op haar omgeving en dan met name haar ouders en broertje. 

We hoeven niet lang te wachten voordat Marscha de knappe Ruben leert kennen. Ruben werkt op de camping, die van zijn oom is. De spanning tussen de twee is duidelijk voelbaar, al is Marscha terughoudend. Vaak wordt de manier hoe zijn zichzelf ziet aangehaald en daardoor kan zij zich niet voorstellen dat een knappe jongen als Ruben haar aantrekkelijk zou vinden. Ruben op zijn beurt heeft ook de nodige problemen en probeert die te verdringen door het drinken van alcohol. Het is voor beiden niet makkelijk om open en eerlijk tegen elkaar te zijn en wat dit boek extra realistisch maakt, is dat het niet te makkelijk gaat allemaal. 

Ondanks het zware onderwerp, zorgen de luchtige schrijfstijl en de prettige omgeving waar het verhaal zich afspeelt, ervoor dat je er goed doorheen komt. Wat je zegt zie je zelf is een hoopgevende, realistische young adult die eigenlijk iedereen zou moeten lezen! Met een lach en een traan las ik dit boek en kijk enorm uit naar het volgende boek van Jacodine, De stilte zegt genoeg, dat in maart verschijnt.