Recensie Vrees me door Nicole

Recensie Vrees me (Touching Juliette # 1) van Tahereh Mafi

Vrees me is al een hele tijd geleden uitgekomen en is het begin van een serie die in eerste instantie een trilogie zou worden. Op dit moment zijn er naast de oorspronkelijke drie delen nog een aantal novelles verschenen en is er recent nog een nieuw boek vertaald door Blossom Books. Het allerlaatste deel in de serie zal in het voorjaar van 2020 in het Engels uitkomen. Nog niet is bekend wanneer deze vertaald zal worden. Omdat het een serie is die dus nog steeds leeft, leek het mij leuk deze vanaf het begin te recenseren.

Waar het over gaat

Juliëtte heeft een gevaarlijke gave. Haar aanraking is dodelijk. Door haar ouders wordt ze bestempeld als monster en Het Herstel heeft haar opgesloten in een gesticht. Daar zit ze nu al bijna een jaar en het enige geluid om haar heen, is het geschreeuw van de medepatiënten. Nog nooit heeft ze de warmte van een omhelzing gevoeld en ze verlangt naar een vriend. Dan wordt er een jongen in haar cel geplaatst. Een jongen die haar wel erg bekend voorkomt….

Veel tijd om aan haar nieuwe celgenoot te wennen, krijgt ze niet. Het Herstel heeft grote plannen met Juliëtte en wil haar als wapen inzetten. Maar Juliëtte laat zich niet meer gebruiken en vecht terug.

Wat ik ervan vond

Laat ik beginnen met de kaft. Die is zo mooi dat je het boek al wilt lezen zonder te weten waar het over gaat. Wat direct opvalt is de schrijfstijl van Mafi. Er zitten in dit boek ontzettend veel quote-waardige zinnen, die schilderachtig overkomen en direct een beeld op je netvlies plakken.

“Ik weet dat de hemel elke dag omlaagkomt. De zon zakt in de oceaan en smijt buiten mijn raam zijn bruine, rode, gele en oranje tinten de wereld in.”

Niet alleen deze prachtige schrijfstijl valt op, maar ook het gebruik van cijfers. In een ander boek zou dit wellicht storend kunnen zijn, maar hier past het goed bij de sfeer en de situatie waarin Juliette zich bevindt. De extreme levensfase waarin het 17-jarige meisje zich bevindt, wordt door het gebruik van cijfers extra benadrukt en voegt ook daadwerkelijk iets toe.

                “1 woord, 2 lippen, 3 4 5 vingers vormen een vuist.

1 hoek, 2 ouders, 3 4 5 redenen om weg te kruipen.”

Maar wat dit boek echt uniek maakt, zijn de doorgestreepte zinnen. Als het boek begint, zit Juliette al een hele tijd opgesloten in een cel, met als enige gezelschap haar gedachten. Die gedachten gaan alle kanten op en een klein notitieboekje is haar enige uitlaatklep. Heel vaak denkt Juliette iets waar ze zich voor schaamt. Die gedachten worden in het boek onderstreept.  Door veel andere lezers wordt dit als onprettig en verwarrend ervaren, maar ik vind dat het juist een extra dimensie toevoegt aan de situatie en op deze manier wordt de pijn en het verdriet dat Juliette ervaart, nog beter voelbaar.

                ‘’Ik weet niet hoe ik bij hem weg moet komen. Ik wil niet bij hem wegkomen.’’

Het verhaal bouwt zich snel op en hangt nooit te lang stil. Ik voelde meteen sympathie voor Juliette en leefde ontzettend met haar mee. Ik smulde van de chemie tussen haar en Adam en hun dialogen kwamen echt tot leven. Alle personages worden goed uitgediept en ik ben van ze allemaal gaan houden. Zelfs de slechterik van het verhaal wist mijn hart te veroveren.

Romantiek speelt een grote rol in dit verhaal en wat houd ik daarvan! Door het taalgebruik en de beschrijving van emoties, worden de eenvoudigste scenes bijna erotisch….

Langzaam breekt Juliette uit haar dikke schil, die ze als een beschermende muur om zichzelf heeft opgebouwd, en ze maakt een hele mooie, realistische ontwikkeling door. Juliette verandert langzaam van een gebroken, schuw meisje in een dappere vrouw die voor zichzelf durft op te komen.

Vrees me is het begin van een indrukwekkende, emotionele en romantische serie die me onder de huid is gekropen.

Het boek krijgt van dan ook vijf crosses.