Recensie Zomerkamp door Nicole

Zomerkamp van Angelo Vergeer

De vijftienjarige Alexander gaat met zijn klas op zomerkamp naar een klein eilandje in een groot meer, ver verwijderd van de bewoonde wereld. Er is veel plezier. Tot er opeens wordt geschoten! Alexander slaat op de vlucht. Maar waarheen? Razendsnel klimt hij een boom in, weg van het gevaar, wachtend op hulp. Maar dan realiseert hij zich dat hij zélf actie zal moeten ondernemen, wil hij zijn leven kunnen redden.

Mijn recensie

Het verhaal begint meteen spannend en wordt in eerste instantie verteld door Alexander. Ik moest even wennen aan de schrijfstijl, want deze is intens en direct. Toen ik verder las, paste het wel goed bij het verhaal.

Er is iets aan de hand op het eiland waar Alexander verblijft en geleidelijk aan vormt zich een beeld van de afschuwelijke gebeurtenissen die zich hebben afgespeeld vlak voordat het verhaal begint. Van begin tot eind hangt er een beklemmende sfeer die de auteur heel goed weet vast te houden. Dit komt met name door de aparte manier van schrijven en het feit dat ieder hoofdstuk vanuit een ander perspectief wordt geschreven. Ook is er een alwetende verteller die soms het verhaal vertelt. Het is een manier van schrijven die ik nog niet eerder ben tegengekomen, maar toen ik er eenmaal aan gewend was, vond ik het prettig en paste het perfect bij het soort verhaal. Het hele boek wordt met een soort luchtigheid geschreven, waardoor alles juist veel heftiger binnenkomt.

Er komen verschillende personen aan het woord en al lijkt het in het begin niet zo, ze hebben allemaal iets met elkaar te maken en stuk voor stuk hebben ze een belangrijke rol. Zelfs de manier van schrijven wordt aangepast.

In Zomerkamp draait het maar om één ding: zien te overleven. Als lezer wil je niets liever dan erachter komen wie verantwoordelijk is voor de gruwelijke daden die zich op het eiland afspelen.

Dit verhaal had voor mij twee minpunten: de veel te lange hoofdstukken haalden de vaart er op sommige momenten wel uit en het abrupte einde vond ik niet helemaal passen. Ik had zolang naar de ontknoping toegeleefd dat het een beetje voelde als een anticlimax. Toch ben ik echt verrast door dit verhaal en heb ik met veel plezier gelezen.