Mijn berichtje aan jou van Luanne Rice
bijzondere band van twee zussen.
Iedereen weet dat je niet moet appen terwijl je achter het stuur zit. Maar mijn zusje wacht op me. Mijn duim vliegt over het scherm en ik druk op VERZENDEN. Dan kijk ik op en schreeuw.
Tess krijgt een ernstig auto-ongeluk wanneer ze tijdens het rijden een appje van haar zusje beantwoordt. Iedereen denkt dat ze in coma ligt, maar ze heeft het locked-in syndroom: ze kan alles om zich zien heen zien en horen, maar niemand heeft het in de gaten. Behalve misschien Evi, haar zusje en beste vriendin?
Mijn recensie
Een boek dat ik zelf niet snel zou hebben opgepakt. Toen ik werd gevraagd of ik het wilde recenseren, twijfelde ik dan ook. Dat had alles te maken met het heftige onderwerp. Toch heb ik Mijn berichtje aan jou in één adem uitgelezen.
Verwachtingen
Na het lezen van de achterflap, wist ik dat het een heel heftig boek zou worden. Ik verwachtte dus een deprimerende sfeer te ervaren en een hartverscheurend verhaal te lezen vol zware emoties. Ik had nog niet over het boek noch de auteur gehoord, dus wist qua schrijfstijl niet wat ik kon verwachten.
Personages
Centraal in dit verhaal staan de 16-jarige Tess en haar 14-jarige zusje Evi. Het verhaal begint vrijwel direct bij het ongeluk, waardoor we Tess pas later leren kennen. Omdat het vertelperspectief ieder hoofdstuk wisselt tussen de zusjes, krijgen we een goed beeld van hen beiden. Vooral Tess heeft een diepe indruk op me gemaakt. De vriend van Tess, Newton en haar beste vriendin Isabel, spelen ook een grote rol en passen er qua persoonlijkheid perfect bij.
Schrijfstijl
Luanne Rice heeft een fijne, vlotte schrijfstijl die goed bij het genre past. Ze gebruikt geen ingewikkelde zinnen en weet de emoties goed naar boven te halen. De gevoelens van beide zusjes, die zo uiteenlopen, weet ze op een hele bijzondere manier op papier te zetten. Door de enigszins luchtige manier van schrijven, is het zware verhaal toch goed leesbaar en heb ik het als lezer alleen maar kunnen waarderen. Ze weet de perfecte balans te creëren tussen alle elementen die aan bod komen.
Verhaallijn
Ik schreef eerder al dat het verhaal begint met het ongeluk van Tess. De strijd die ze voert in het ziekenhuis vormt het middelpunt van het verhaal en door middel van herinneringen komen we heel veel te weten over Tess en Evi en de speciale band met hun overleden vader. De ijzersterke band van de twee zusjes wordt op een erg mooie en ontroerende manier beschreven. De onderliggende boodschap van het verhaal is toch wel hoe gevaarlijk het is om met je telefoon bezig te zijn tijdens het rijden, maar er gebeurt zoveel meer. Het was mooi om te lezen hoe Evi en Tess, die zo close zijn, ieder op hun eigen manier met hun verdriet omgaan. Het verhaal leest zich vanzelf en geen enkel moment had ik het idee dat ik iets las dat niet in het boek thuishoort. Door het ontbreken van actie of spanning, zul je misschien denken dat het op een gegeven moment saai wordt, maar niets is minder waar. Vanaf het begin voelde ik met beide zusjes een klik en ik wilde ontzettend graag weten hoe het ze zou verlopen en hoe ze met zoiets verschrikkelijks om zouden gaan.
Conclusie
Mijn berichtje aan jou is zoveel meer dan alleen een verkapte waarschuwing. Het is inderdaad confronterend en zet je zeker aan het denken als je het boek uit hebt. Maar dit boek gaat ook over vriendschap, liefde en moed. Vooral moed! De auteur weet een perfecte en fijn leesbare balans te vinden tussen verdriet en geluk en weet precies hoe ze uiteenlopende emoties aan elkaar moet hechten om een ontroerend, hartverscheurend, maar ook heel mooi verhaal te schrijven. Ik was erg onder de indruk van het verhaal van Tess en Evi en het heeft me zeker niet onberoerd gelaten. Met een lach en een traan las ik dit bijzondere Young Adult verhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten